U2 - Landlady

Wędrówka
Moje życie toczy się wokół telefonu, dopóki nie dotrę do domu
A kiedy dzwoni dzwonek u drzwi
Mówisz mi, że mam klucz
Pytam, skąd wiesz, że to ja

Droga
Nie ma takiej, która nie ma zakrętu
Jeśli by istniała, byłaby za długa
To, co wciąż zatrzymuje nas w tym jednym miejscu
Jest czymś, co pozwala nam być zupełnie nowymi

Pani Domu* unosi mnie wysoko w powietrze
Idę, idę tam, gdzie nigdy bym się nie odważył
Pani Domu pokazuje mi wszystkie gwiazdy, tam, na górze
Jestem w stanie nieważkości, kiedy tu jest
I nigdy się nie dowiem
Nie dowiem się, jak mógł czuć się głodny poeta
Kiedy byłem bez grosza
To ty zawsze płaciłaś czynsz

Przestrzeń
Jej miejsce było tam, gdzie ja znajdywałem swoje
I kiedy tracę grunt
Wiesz, że przywraca go z powrotem
Szepcze "Nie rób, po prostu bądź"

Pani Domu unosi mnie wysoko w powietrze
Idę, idę tam, gdzie nigdy bym się nie odważył
Pani Domu pokazuje mi wszystkie gwiazdy, tam, na górze
Jestem w stanie nieważkości, kiedy tu jest
I nigdy się nie dowiem
Nie dowiem się, jak mógł czuć się głodny poeta
Kiedy byłem bez grosza
To ty zawsze płaciłaś czynsz

Każda fala, która mnie złamała
Każda piosenka, która mnie napisała
Każdy wschód, który mnie zbudził
Był po to, żeby przywrócić mnie do domu, do ciebie
Każda dusza, która mnie opuściła
Każde serce, które mnie trzymało
Nieznajomi, którzy mnie chronili
By oddać mnie z powrotem Tobie
Każdy magiczny napój
Każde fałszywe uczucie
Jak niesłabnące jest nasze poświęcenie
Dla znanych nam, niemal prawdziwych kłamstw
Każde małe nieporozumienie
Każda ogromna ułuda
Wygram i nazwę to przegraną
Jeśli nagroda nie będzie należała do ciebie



*"landlady" to dosłownie gospodyni, właścicielka mieszkania