Unikat - Spacer 2

Popatrz gdzie stoimy teraz, trzęsące się dłonie
Tańczymy jak zakochani, ale jestem twoim wrogiem
Czy twoje serce ciągle płonie? Jak chcesz to mnie zabij
Dlaczego rozmawiamy ze sobą jakbyśmy siebie nie znali?
Czekam na twoją dłoń, bo z mojej krew kapie
Maluje wielkie serce wokół twego miasta na mapie
Leżę w twoim świetle, poparzyłem się już
Ja krzyczę „serce”, a ty nawet nie potrafisz czytać z ust
Wszystko razem, można powiedzieć, że „ja” stało się „my”
Ale za często się bawisz i z „my” stało się „ty”
Czy jest moje imię na pierwszej stronie, tego nie wiem
Moje emocje ze szkła zbite, gdy twoje spojrzenie rzuca kamieniem
Razem we dwoje, jednak osobno. Co jest z nami?
Mieliśmy być tu w miejscu, ale kłócimy się sami
Bo na dnie tej butelki jest głębokie jezioro
uczuć, zanurkuj trochę głębiej znajdziesz miłość bez trudu.

I gdy w samotności piszę, rozmazuje tusz
Zapominam kto jest winny temu, że piszę znów
Temu, że piję cały czas, aby zapić ten ból
Patrzę się na twój portret w moim pamiętniku
Nie odkładam kartek tylko piszę kolejne wersy
Zanim moje serce się od ciebie uzależni
Rwiesz moje kartki myślami, bez przerwy
To mój samotny spacer, bez ciebie po raz kolejny.

Nie wiem co napisać, o czym myśleć, proszę
Pomóż mi jak zawsze pomagasz, powiedz
Zawsze się na mnie drzesz, bo zawsze jestem winny
Zawsze masz coś do powiedzenia, a teraz milczysz
Zapomnij o tym, o czym nie możesz już zapomnieć
Spróbuj chociaż raz nie wspominać tych wszystkich wspomnień
Każdy włos na twoim ciele to sto chwil spędzonych z tobą
Teraz policz te chwile, jestem dla ciebie nieważną osobą
Zaznaczam dni w kalendarzu kiedy myślałem tu o tobie
Trzysta sześćdziesiąt pięć dni zaznaczonych kilkakrotnie
Po raz kolejny idę na spacer, stoję na przystanku
Nie czekam na autobus, nie mam takiego zamiaru
Mijam ludzi oraz czekam, aż w końcu mi się przytrafi
Przypominają mi się twarze ze starych fotografii
Piszę dalej, bez wątpienia przecież ciebie stracę
Zagubiony w własnych tekstach, to mój samotny spacer.

I gdy w samotności piszę, rozmazuje tusz
Zapominam kto jest winny temu, że piszę znów
Temu, że piję cały czas, aby zapić ten ból
Patrzę się na twój portret w moim pamiętniku
Nie odkładam kartek tylko piszę kolejne wersy
Zanim moje serce się od ciebie uzależni
Rwiesz moje kartki myślami, bez przerwy
To mój samotny spacer, bez ciebie po raz kolejny.

I gdy w samotności patrzę na twój portret na ścianie
Mam ochotę go zerwać, lecz się nie odważę
Bo dokładnie wiem, że gdy rano zawsze wstaję
Potrzebuję twoich oczu, ust, nieustannie
Jeden błąd i budzimy się nagle w obcych ramionach
Do których nic nie czujemy, tak jak one do nas
Nawet dobrze ich nie znamy, zostajemy dalej przy nich
Nie wracamy tam gdzie serce bije, tam gdzie byliśmy
Daj mi jeden taniec, zatańczę, choć nie potrafię
Bo spierdoliłem kroki na początku i już nie wstanę
Daj mi jedną balladę, zanucę ci melodię
I pustym głosem na suchym gardle podśpiewuję
Daj mi jedną noc, aby zapamiętać to uczucie
Gdy co dzień przerywam sen, obok ciebie się budzę
Daj mi jeden spacer, żebym nie był już samotny
To mój ostatni spacer, tyle, że bezpowrotny.

I gdy w samotności piszę, rozmazuje tusz
Zapominam kto jest winny temu, że piszę znów
Temu, że piję cały czas, aby zapić ten ból
Patrzę się na twój portret w moim pamiętniku
Nie odkładam kartek tylko piszę kolejne wersy
Zanim moje serce się od ciebie uzależni
Rwiesz moje kartki myślami, bez przerwy
To mój samotny spacer, bez ciebie po raz kolejny.