Waldemar Kocoń - Wyrzuty sumienia

Zagrałeś swą rolę na piątkę
Życiowe to było zadanie
Czy możesz bez obaw i zwątpień
Odpowiedź dać naszym pytaniom?

Czy nie zżera cię własne sumienie?
Może ono nie daje ci spać
Może w twojej łaskawej ocenie
Konto grzechów jest czyste jak łza?

Czy nie zżera cię własne sumienie?
W twoich rękach ich życie i los
Wczoraj chleb jedli, dzisiaj kamienie
Dzisiaj garby im rosną od trosk

Czy nie zżera cię własne sumienie?
Chciałeś być bohaterem - czyż nie?
Cudzym kosztem, narodu cierpieniem
Zdobyć wszystko, osiągnąć swój cel

Czy nie zżera cię własne sumienie
Że tych strat nie odrobi się w rok?
Będą zmagać się z tym pokolenia
Zanim radość zawita na próg

Jesteś dumny, lecz nie na długo
Masz wprawdzie to, co chciałeś mieć
Każdego chcesz zrobić swym sługą
Zwyczajom chcesz inną dać treść

Czy nie zżera cię własne sumienie?
Może ono nie daje ci spać
Może w twojej łaskawej ocenie
Konto grzechów jest czyste jak łza?

Czy nie zżera cię własne sumienie?
W twoich rękach ich życie i los
Wczoraj chleb jedli, dzisiaj kamienie
Dzisiaj garby im rosną od trosk

Czy nie zżera cię własne sumienie?
Chciałeś być bohaterem - czyż nie?
Cudzym kosztem, narodu cierpieniem
Zdobyć wszystko, osiągnąć swój cel

Czy nie zżera cię własne sumienie
Że tych strat nie odrobi się w rok?
Będą zmagać się z tym pokolenia
Zanim radość zawita na próg