Whom Gods Destroy - Crawl

Ból, nie ma nic na sobie
Te stare skrzydła, zrobione ze stali
I deszcz, nigdy nie był tak zimny
Otwiera się i rany się goją

Twoja gra wciągnęła mnie i zawiązała węzeł
Głębiej niż kiedykolwiek myślałem
Od tej chwili masz nad tym kontrolę
Weź to do domu

Dałeś i ocaliłeś moją duszę, a na koniec wszystko mi odbierzesz
Z popiołem i kurzem na rękach, czołgam się dla Ciebie
Wznosimy się i upadamy, nasze życie nigdy nie jest nasze
Wszyscy czołgamy się z pięściami na ziemi

Wydawało się, że słońce nigdy nie świeci
W dół na mnie, w dół na nas
I biegnie do otwartych drzwi
Przez piasek do brzegu

Opuszczony przez Boga, czołgający się desperacko
Stworzony z blizn, które będą wiecznie krwawić
Dlaczego mam wrażenie, jakby to było wczoraj?
Kłuje tak mocno, że mam ochotę się pomodlić
Nazwij mnie, obwiniaj mnie – zrób to wszystko
Wrócę jeszcze raz i zacznę się czołgać