Wij - Madame

Wszystkie psy Madame wyją u jej okien
ha-ha-ha-ha skamlą u jej drzwi
Korne psy Madame, żaden nie śmie odejść
ha-ha-ha choć nie jadły wiele dni
Na znak jej kamerdynera
śliną spływa każda morda
gdy Madame nogi rozwiera
u stóp się głodna kłębi horda
Mada-a-a-a-a-a-a-madame!

Biały biust Madame szarpią szczeniąt kły
Ha-ha-ha-ha kwili stary wilk
W słodycz ud Madame wpił się kundel zły
aha-ha on też nie jadł wiele dni
Skacze na nich chuda znajda
nie nawykła do tresury
Piana toczy jej się z pyska
Pani płeć rwą jej pazury
Mada-a-a-a-a-a-a-madame!

Stado Belle Madame jest spragnione krwi
Ha-ha-ha-ha sfora musi pić
Z drżących ust Madame
słychać ledwie syk:
„Tak, tak, tak, tak!
Czekałam wiele dni”
Patrzy senny kamerdyner
na triumf swej Pani w szczękach harta
Nie darmo suka psa głodziła
pragnęła tylko być pożarta
Mada-a-a-a-a-a-a-madame!