Wojciech Młynarski - Ballada o torreadorze

W słynnej prowincji Guadalajara
Istnieje według najlepszych wzorów
Szalenie droga i bardzo stara
Szkoła dla przyszłych torreadorów.

W niej młodzi chłopcy o ciemnych oczach,
zanim poznają zwycięstwa smak,
i nim areny szum ich otoczy,
Słuchają mistrza rad, co brzmią tak:

Sukcesów sens przy walce byków
polega na sztuce uników.
Byk żaden sam nie zacznie bóść
więc ty go wciąż muletą kuś!
Niech wścieka się! Niech biega wkoło!
Niech myśli, że stawisz mu czoło!
I skacz w bok nim dosięgnie cię!
Ole! Ole! Ole!

Korrida jak życie się toczy.
Wygrywa kto w porę uskoczy,
a kark pod nóż da w końcu ten
kto ciągle prze na oślep łbem.
Więc zanim już srebrna twa szpada
bykowi cios ostatni zada
Kołuj go! Zwódź! We w tę i w tę!
Ole! Ole! Ole!

W słynnej prowincji Guadalajara
Jeden z adeptów (pierwszy na liście)
Co się jak dotąd najlepiej starał
Słysząc te słowa splunął sążniście (tfu!)
Struchleli chłopcy o ciemnych oczach
i mistrza omal nie trafił szlag.
A młody torro na środek skoczył
I po hiszpańsku wygarrrrnął tak:

Marzę, jak wy. o walce byków,
lecz gardzę tą szkołą uników.
I walkę mą rozstrzygnie wprost -
Róg byczy lub mej szpady cios.
Nie będzie byk gonił mnie w koło.
Od pierwszych chwil stawię mu czoło.
Nie stchórzę gdy dosięgnie mnie.
Ole! Ole! Ole!

I gardzę tym, kto by się skupiał
by jego byk oślepły czy zgłupiał.
Nie ze mną - nie! - numery te.
Albo ja Go - albo on mnie!
Upadnę lub srebrna ma szpada
bykowi cios ostatni zada.
Wawrzyn lub śmierć!
We w tę lub w tę!
Ole! Ole! Ole!

W słynnej prowincji Guadalajara
Tłum entuzjastów zbladł jak pergamin
kiedy nasz adept, co tak się starał,
wszedł na arenę zdawać egzamin.
Stanął na środku jak inni blady.
Nikt jeszcze nie wie -
Heros czy tchórz?
Rzucił muletę wydobył szpadę
a byk nadbiegał, byk był tuż tuż.
I spójrzcie państwo - nic się nie stało!
I tłumom zamarł na ustach krzyk.
Bo audytorium nie przewidziało...
że unik zrobi byk! Ole!
że unik zrobi byk! Ole!
że unik zrobi byk!