Wojciech Młynarski - Dyktatura wyjców

Kiedyś, gdy się budziła Polska
z przeszłości nieodległej, znam to,
to jej śpiewały Rena Rolska,
Sława Przybylska, Irka Santor.
Urocze były te piosenki,
małe dramaty i tęsknoty,
i odpływały kawiarenki,
na szczęście lśnił pierścionek złoty.
A dziś kto powie: mea culpa
gdy się przelewa wciąż od rana
muzyczna przeraźliwa pulpa
i słowa, dzieło grafomana?
Melodie nie do powtórzenia,
fryzura, strój - małpiarstwa szczyt
i szczyt samozadowolenia,
choreografia: święty Wit.
Wiem, dają za to Fryderyki,
na tym polega qui pro quo
i pseudokopia Ameryki.
Ale kochani, póki co
przeklinam po angielsku: Goddam!
I proszę cioć, i proszę stryjców,
nigdy, przenigdy się nie poddam
tragicznej dyktaturze wyjców!