Wojciech Młynarski - Żurek

Jakaś przykrość, nawet nieduża,
pech, przypadek, zły losu traf
innych ludzi od razu wkurza,
wciąga niby błotnisty staw.
Zaś gdy mną zły los zakolebie,
chcąc mnie wprawić w psychiczny niż,
to ja wszystko to biorę w siebie,
a na zewnątrz marmur i spiż.
W środku wulkan na Filipinach,
co udaje tylko, ze śpi,
a na zewnątrz ironia, kpina,
lekkie ramion wzruszenie i...
krok do domu kieruje prędki
i, gdy z nerwów trafia mnie szlag,
ściany mojej skromnej kuchenki
są cichymi świadkami, jak:

Marcheweczke ciach-ciach-ciach,
pietruszeczke ciach-ciach-ciach,
porek i selerek trach - siekam
i nastawiam gaz na ful,
rosołeczek bul-bul-bul,
a ja siadam jak ten król - czekam.
Śmietaneczka tak-tak-tak,
zasmażeczka - co za smak,
kiełbaseczka sucha jak wiórek....
Tak gotuje sobie przez
dłuższy czas, aż gotów jest
najwspanialszy lek na stres - żurek!
Żurek.

Az się nasze życie ponure
odmieniło tak nagle, że
nie musiałem uciekać w żurek,
chociaż nerwy wciąż żarły mnie.
Rok osiemdziesiąty dziewiąty,
czerwiec, radość i w oczach blask,
i nadziei promyczek złoty,
ze się zaczął wspaniały czas!
A po chwili potwarz, odmowa,
w polskim piekle ślina i żółć,
a kto z kotła wychyli głowę,
zaraz inni ściągną go w dół.
I gazeta leci mi z reki,
i nerwowy trafia mnie szlag,
i znów ściany mojej kuchenki
są cichymi świadkami, jak:

Marcheweczke ciach-ciach-ciach,
pietruszeczke ciach-ciach-ciach,
porek i selerek trach - siekam
i nastawiam gaz na ful,
rosołeczek bul-bul-bul,
a ja siadam jak ten król - czekam.
Śmietaneczka tak-tak-tak,
zasmażeczka - co za smak,
kiełbaseczka sucha jak wiórek....
Tak gotuje sobie przez
dłuższy czas, aż gotów jest
najwspanialszy lek na stres - żurek!
Żurek.

Tu wam dogram na wspomnień strunie
myśl niegłupią, która tak brzmi,
że ten żurek przeciw komunie,
jakby lepiej smakował mi.
Dziś mój żurek - i to mnie smuci-
nie bulgocze jak złoty sen,
jakich przypraw bym nie dorzucił,
a smak, psiakrew, jakiś nie ten!
I tak chciałbym, we własnym domu
wreszcie życie normalne wieść,
nie jeść przeciw czemuś czy komuś,
a po prostu - usiąść i zjeść!
Tu Tadeusz ciśnie się z Lechem,
tam ucichnie pretensji sto,
jest normalnie, miło, jest w dechę,
a ja wtedy co robię? No?

Marcheweczke ciach-ciach-ciach,
pietruszeczke ciach-ciach-ciach,
porek i selerek, trach, siekam,
i nastawiam gaz na ful,
rosołeczek bul-bul-bul,
a ja siadam jak ten król - czekam!
Śmietaneczka tak-tak-tak,
zasmażeczka - co za smak,
kiełbaseczka sucha jak wiórek....
Tak gotuję sobie przez,
dłuższy czas aż gotów jest,
najwspanialszy lek na stres:
żurek!
Żurek. Rewelacyjny z goła.
Który tak wspaniale gotuje mój przyjaciel Wiesio Gołas.
Żurek.
Żurek!