Wołosatki - Bieszczadzkie lato w kaloszach

Wiosna w tym roku niedobra była,
mokry był marzec, kwiecień i maj
i każdy wierzył, że kiedy minie
lato nadejdzie takie naj…, naj…

A gdy już przyszło to lato nasze,
zamiast pogody przyniosło nam
ulewne deszcze, burze, powodzie
i już tych zmartwień pokaźny kram.

Ref. Lato, dlaczego chmurzysz się
i zamiast słońca dajesz deszcz,
przecież my tak kochamy cię
o czym na pewno dobrze wiesz.

Wodę w kaloszach każdy z nas nosi.
Nie opalone mamy twarze.
Męczy nas grypa i angina.
Lato, dlaczego nas tak karzesz?

Nie chcemy co dzień chodzić w błocie
i parasolki z sobą nosić.
Chcemy pogody, chcemy słońca
lato, nie dawaj się dłużej prosić.

Ref. Lato…

Czekamy ciągle na pogodę
wierząc, że przyjdzie lada dzień
lato pokarz nam swą urodę,
góry i deszcze słońcem zmień.

I choć już nie chcesz kochać nas,
bo słońce znowu jest nam rade,
skąpani deszczem, gnani wiatrem,
z nadzieją w sercach wołamy tak:

Ref. Lato…