Yuya Matsushita - Lonely rain

Kiedy opuszczałem tamtej nocy po raz ostatni twój pokój,
Deszcz miał kolor przemijania.
Dlaczego im bardziej mi na tobie zależy,
Tym bardziej nasze drogi się rozchodzą?

Ilekroć nasze sny gnają nas naprzód, nasza miłość staje się cieniem siebie samej.
Chcę być przy tobie, lecz nie mogę powiedzieć ci, co czuję.
Jestem zbyt dumny? Miły?

Chcę cię ochraniać, lecz nie mogę, tylko krzyczę w deszczu,
Nie zapomnę cię. Jestem pewien, że póki nie spotkam cię znowu,
W mym sercu będzie padał samotny deszcz.

Niosę tak wiele wspomnień, że nie mogę iść,
Tak bardzo jesteś częścią mnie.
Pragnienie przeszłości bardziej niż przyszłości
Pokazuje, że me serce wciąż żyje z tobą.

Jeżeli kiedyś jeszcze pokocham kogoś innego, nie będę potrzebował miłości.
Czuję ciebie bólem i nawet to jest słodkie.

Kto jest tu winien? Przez kogo tutaj płaczę?
Kiedy patrzę w niebo w górze, moje policzki mokną
Od pozostawionego w mych oczach samotnego deszczu.

Nie przestawaj, nie przestawaj, wszystko płynie.
Jeszcze ten jeden raz daj wrócić do tamtych dni.
Jeżeli wybaczysz mi smutek ranienia się nawzajem,
Chcę znów cię trzymać.

Chcę cię ochraniać, lecz nie mogę, tylko krzyczę w deszczu.
Nie zapomnę cię. Jestem pewien, że póki nie spotkam cię znowu,
W mym sercu będzie padał samotny deszcz,
Pozostanie ten samotny deszcz.