Zbigniew Zamachowski - Inwokacja (Bez ciebie)

Bez ciebie jestem tak smutny
Jak kondukt w deszczu pod wiatr
Bez ciebie jestem wyzuty
Z ochoty całej na świat

Bez ciebie jestem nieładny
Bez żadnej szansy u pań
Bez ciebie jestem bezradny
Jak piesek, co wypadł z sań

Bez ciebie jestem za krótki
Na długą drogę przez świat
Bez ciebie jestem malutki
I wytłuc może mnie grad

Bez ciebie jestem tak nudny
Jak akademie na cześć
Bez ciebie jestem tak trudny
Że trudno siebie mi znieść

Bez ciebie jestem niepełny
Jak czegoś ćwierć albo pół
Bez ciebie jestem zupełny
Pacan, łachudra i wół

Kimkolwiek jesteś, włóż
Na siebie coś i rusz!
Od stołu wstań, z imienin wyjdź
Zrezygnuj z dań i przyjdź!

Przy tobie będę pogodny
Bo skąd bym smutek brać miał?
Przy tobie będę podobny
Strukturą torsu do skał

Przy tobie będę upojny
Jeżeli idzie o głos
Przy tobie będę przystojny
Urodą silną jak cios

Przy tobie będę subtelny
Jak woń łubinu wśród pól
Przy tobie będę tak dzielny
Jak ten, co zginął, nam król

Przy tobie będę artystą
Wzruszeniem duszy do łez
Przy tobie będę z umysłu
Inteligentny jak bies

Przy tobie w jednej osobie
Efebem będę ja bądź
Poetą, mędrcem... A z kobiet
Dużą blondyną ty bądź!

Więc kim byś była, włóż
Na siebie coś i rusz!
Jeżeliś w śnie, z pościeli wyjdź
Przeciągnij się i przyjdź!