Rejestracja: 24 kwietnia 2013 r.
Ostatnio zalogowany: 11 marca 2023 r.
Miejscowość:

Haarhus o sobie:

Jestem jak burza pędzona przez wiatr,
jakby na rękach niósł mnie cały świat
Jakby jutra nie było, rozdarło się echo,
a zimny chłód ciążył mym powiekom.

Jak grad co spada na wiosenne pola
tak drążę tunel w wieczności jak kropla co zdoła
ślad drążyć w kamieniu i w głazie niezgody
tak i ja drążę przełamując lody

I waham się, wątpię i mija godzina
I siedzę i myślę, niepewność zabija
Tak niesie mnie echo jak niegdyś niósł wiatr
I pędzę daleko gdzie niesie mnie świat.



Och, Aniele co latasz wysoko po niebie
Wiesz, że rozświetlasz cały mój świat
Gdy raz kolejny upadam i cierpię
A ty dbasz bym zakwitł jak wiosenny kwiat.

Życie jest drinkiem, a miłość je nakręca
A ja brnę dalej i wyżej niż myślę
Kiedyś byłem jak wyschnięta rzeka
A ty przyniosłeś mi ukojenie we śnie

Och, Aniele z niebios zesłany
Czy czujesz mą pulsującą krew?
Czy raz ostatni przyniosłeś mi dary?
Czy samom wodę i chleb?

Nie mogę nasycić się życiem
Więc proszę, załóż mi swe skrzydła
Jestem za ciężki by wzbić się wyżej
Nie chce raz kolejny sięgnąć dna

To jeszcze nie moja godzina
Jeszcze będziemy przecinać niebo
Za ciężkie dla mnie twe skrzydła
Nie mogę stąd odlecieć, dlaczego?