Czesław Niemen, właściwie Czesław Juliusz Niemen-Wydrzycki (ur. 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach, zm. 17 stycznia 2004 w Warszawie) – polski kompozytor, multiinstrumentalista, piosenkarz i autor tekstów piosenek.
Jego rodzicami byli Anna z domu Markiewicz (1897–1986) i Antoni Wydrzycki (1896–1960), wykonujący liczne prace rzemieślnicze, m.in. strojenie fortepianów, naprawa zegarów. Śpiewał już w szkole dziesięciolatce oraz w chórze kościelnym. W latach 1953–54 uczęszczał do szkoły muzycznej w Grodnie. Grał na organach w kościele w rodzinnej miejscowości i śpiewał w szkolnym zespole, który koncertował w innych szkołach.
Wraz z rodziną zastał przesiedlony do Polski w 1958 w ramach ostatniej fali masowych wysiedleń Polaków z Kresów Wschodnich. Czesław znalazł się w Gdańsku, gdzie rozpoczął naukę w średniej szkole muzycznej. Uczył się gry na fagocie. Równocześnie występował w studenckich teatrach, kabaretach i klubie Żak w Gdańsku, śpiewając po hiszpańsku i polsku piosenki latynoamerykańskie, akompaniując sobie na gitarze. Dwie z tych piosenek pojawiły się potem na jego pierwszej płycie. W 1958 ożenił się z pielęgniarką Marią Klauzunik, z którą miał córkę Marię (ur. 1960). Mieszkali w Sopocie. Rozwiedli się w 1971.
W 1962 odniósł duży sukces na Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie i odbył trasę po kraju z zespołem Czerwono-Czarni. Po odniesieniu pierwszych sukcesów w konkursach wykonawców amatorów, zaczął występować z zespołem Niebiesko-Czarni. 10 października 1962 nagrał z nimi małą płytę, tzw. EP, z 4 utworami, w tym śpiewaną przez siebie piosenką "Lekcja twista". Związał się uczuciowo z solistką zespołu Adą Rusowicz. W 1963 wystąpił na I Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu z własną kompozycją „Wiem, że nie wrócisz”, która przeszła niezauważona. Na FPP wyróżniono go rok później.
W grudniu 1963 wystąpił z grupą Niebiesko-Czarni w słynnej paryskiej sali Olympia. W tym okresie, za namową żony Franciszka Walickiego Czesławy, Wydrzycki zaczął posługiwać się pseudonimem artystycznym Niemen, jako nie tylko atrakcyjniejszym marketingowo w Polsce, ale także łatwiejszym do wymówienia dla cudzoziemców. Później oficjalnie zmienił nazwisko na Niemen-Wydrzycki.
Z grupą Niebiesko-Czarni występował na koncertach w Polsce, m.in. na festiwalu w Sopocie w 1965, na Węgrzech i we Francji. W listopadzie 1965 wystąpił jako solista na festiwalu w Rennes. Z zespołem nagrał kilka małych płyt, zrealizował też wiele nagrań dla radia. Z Niebiesko-Czarnymi zakończył współpracę w listopadzie 1965 roku, po trasie koncertowej w Jugosławii.
Czesław Niemen debiutował jako piosenkarz bigbitowy, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu The Beatles oraz ballady. Do największych przebojów pierwszego okresu należą dynamiczny utwór „Czy wiesz?” i sentymentalna ballada „Pod Papugami”. Wkrótce jednak zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki, adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Utwory z okresu współpracy z Niebiesko-Czarnymi nagrał potem na nowo na płycie "Czy mnie jeszcze pamiętasz?" z grupą Akwarele.
Od 18 do 20 stycznia 1964 Czesław Niemen wraz z grupą Niebiesko-Czarni występował przed koncertami Marleny Dietrich w Sali Kongresowej w Warszawie. W pierwszej części koncertu Marlene Dietrich usłyszała utwór Niemena „Czy mnie jeszcze pamiętasz?”, który w listopadzie 1964 r. nagrała na płytę z własnym tekstem „Mutter, hast du mir vergeben”.
Oficjalnie opuścił Niebiesko-Czarnych w listopadzie 1965, a jesienią 1966 wraz z muzykami zespołu Chochoły utworzył Akwarele. W roku następnym odbył z nimi pierwszą trasę, rozpoczętą koncertem 16 stycznia 1967 r. w Jeleniej Górze. Dokonał nagrań dla radia i na małą płytę, a w kwietniu 1967 r. zarejestrował materiał na longplay Dziwny jest ten świat.
25 czerwca 1967 wystąpił z piosenką tytułową z płyty "Dziwny jest ten świat" na festiwalu w Opolu, gdzie wzbudził wielkie zainteresowanie i otrzymał m.in. nagrodę Polskiego Radia. Piosenka „Dziwny jest ten świat” stała się najbardziej znanym z polskich protest-songów i hymnem młodzieży końca lat sześćdziesiątych.
W 1967 Czesław Niemen wystąpił m.in. na festiwalu w Sopocie oraz w Kolonii w Niemczech, a w styczniu 1968 śpiewał na targach MIDEM w Cannes. Niemen nagrał album "Sukces", który został złotą płytą, stał się też bohaterem krytycznego filmu krótkometrażowego pod tym tytułem, w reżyserii Marka Piwowskiego, który pokazano w czerwcu 1968. W październiku 1968 r. Niemen i Akwarele nagrali jeszcze płytę "Czy mnie jeszcze pamiętasz?", a w grudniu Niemen odebrał wspomnianą złotą płytę.
Od lutego 1969 do lipca 1970 Czesław Niemen z zespołem występował we Włoszech, początkowo jako I Niemen, a pod lipca 1969 jako Niemen Enigmatic, w zmienionym składzie. Nagrał kilka singli, zarejestrował też fragmenty koncertów. Grał głównie w klubach, a w czerwcu 1970 r. wystąpił na festiwalu Cantagiro. Czesław Niemen blisko związał się z piosenkarką Faridą, z którą w listopadzie 1970 odbył trasę po Polsce.
W swej twórczości Czesław Niemen włączał się w kolejne dominujące w światowej muzyce rockowej prądy, tworząc własne, indywidualne i charakterystyczne odmiany muzyki – od rocka psychodelicznego przez symfoniczny Rock progresywny (album Niemen Enigmatic z monumentalnym utworem Bema pamięci żałobny rapsod do tekstu C. K. Norwida) aż po awangardowy jazz-rock (albumy Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2) oraz muzykę elektroniczną.
W październiku 1969, w przerwie włoskich występów, grupa Niemen Enigmatic nagrała tak zatytułowaną płytę z czterema kompozycjami do słów wybitnych polskich poetów, która ukazała się na początku 1970. Na przełomie 1969/70 zrealizowano też film ilustrujący utwór "Bema pamięci żałobny rapsod". Album ten stał się rewelacją i do dziś jest regularnie wybierany na jedną z dwóch najlepszych płyt polskiego rocka.
W styczniu 1971 nowy skład Niemen Enigmatic zarejestrował materiał na podwójny album Niemen z ambitną muzyką w stylu zmierzającym do jazzu, częściowo do słów Norwida. Występował w kraju oraz m.in. w Czechosłowacji i Finlandii. W tym czasie Czesław Niemen uzyskał mieszkanie w Warszawie przy ul. Niecałej 8, finalizował też sprawę rozwodową. Pod koniec 1971 wziął udział w nagraniu płyty z muzyką Andrzeja Kurylewicza. W ciągu całej swej kariery wielokrotnie wspomagał różnych artystów w nagraniach i brał udział w zbiorowych przedsięwzięciach muzycznych czy muzyczno-teatralnych. Napisał wiele utworów dla innych wykonawców, m.in. dla Ady Rusowicz. Przez lata powstały dziesiątki wersji jego piosenek.
Jesienią 1971 Niemen zetknął się z awangardowym kontrabasistą Helmutem Nadolskim. Z nim oraz z muzykami grupy SBB stworzył Grupę Niemen, która działała od grudnia 1971 do sierpnia 1973. Występował z nią i nagrywał trębacz Andrzej Przybielski. W styczniu 1972 w Monachium nagrano płytę Strange Is This World, w sierpniu 1972 w kraju dwie płyty częściowo improwizowane Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2, a w sierpniu 1973, również w Monachium, album Ode to Venus. Zespół jego wystąpił w kilku krajach europejskich i zebrał pozytywne recenzje krytyki muzycznej. Równocześnie Czesław Niemen zaczął nagrywać muzykę filmową, którą tworzył przez prawie 10 lat. Wiosną 1973 zarejestrował też w Monachium utwory na płytę solową Russische Lieder. W styczniu i lutym 1974 z renomowanymi muzykami sesyjnymi nagrał w Nowym Jorku płytę Mourner's Rhapsody. Zagraniczna kariera Niemena nie rozwinęła się jednak zgodnie z oczekiwaniami muzyka, jak i jego polskich fanów.
Grupa Niemen zakończyła swoją działalność koncertem w Białymstoku w sierpniu 1973. W następnym miesiącu powstała grupa Niemen Aerolit, która nagrała m.in. materiał na pośmiertną płytę 41 Potencjometrów Pana Jana, a w końcu roku 1974 płytę zatytułowaną nazwą zespołu. Jego działalność przerwała śmierć perkusisty Piotra Dziemskiego w marcu 1975, którą Niemen głęboko przeżył. Zadedykował mu płytę Katharsis, nagraną solo również w 1975.
Czesław Niemen, od 1968 grający na organach Hammonda, z wolna rozbudował swoje klawiszowe instrumentarium, dodając najpierw melotron, a potem, jako pierwszy polski muzyk, syntezator Mooga. Nowoczesne i drogie wówczas wyposażenie pozwoliło mu nagrać wspomniany, prawie całkowicie elektroniczny album, stawiający go w jednym rzędzie z takimi awangardowymi muzykami i grupami jak Tangerine Dream, Klaus Schulze czy Vangelis.
W 1975 Niemen poślubił swą drugą żonę Małgorzatę, z którą miał dwie córki Natalię (ur. 1976) i Eleonorę (ur. 1977). Występował solo i w zmieniających się składach, nagrywał sporo muzyki teatralnej, od początku 1977 korzystając ze studia Teatru Narodowego w Warszawie. Na przełomie lat 1976/77 nagrał podwójną płytę Idée fixe, wydaną na początku 1978. Latem 1976 otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury i Złoty Krzyż Zasługi. Pod koniec roku odbył wielkie tournée po ZSRR, gdzie wystąpił też w październiku 1977 i kwietniu 1979 W maju 1977 nagrał koncert dla telewizyjnego bloku Studio 2, potem występował w USA, a w lutym 1978 koncertował na festiwalu jazzowym w Bombaju. W 1977 roku dał recital na na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[9].Latem 1978 zaproszono go do Hawany na Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów.
W 1978 ukazała się kaseta ze złotymi przebojami artysty, a rok później płyta z podobnym materiałem. W czerwcu 1979 Czesław Niemen wystąpił na festiwalu w Opolu, a 24 sierpnia 1979 w Sopocie zdobył Grand Prix Festiwalu Interwizji piosenką Nim przyjdzie wiosna. We wrześniu 1979 odwiedził rodzinne Stare Wasiliszki. Pod koniec roku Polskie Nagrania bez wiedzy Niemena wydały na krajowym rynku kompilacyjną płytę Postscriptum, która została opracowana jedynie w celach promocyjnych na targi MIDEM w Cannes odbywające się w styczniu 1980 roku (był to jeden z wielu przypadków lekceważenia artystycznej woli muzyka). Krytyk muzyczny Wacław Panek poświęcił mu książkę Kształty mitu. W 1981 roku Czesław Niemen opracował kompozycje muzyczne do spektaklu teatralnego pt. ”Tragedia Romantyczna”, którego osiem przedstawień w katowickim Spodku widziało 52 tysiące osób, a który był wystawiony przez studentów WRTV i górnośląską Solidarność.
Karierę Czesława Niemena zakłóciło wprowadzenie stanu wojennego. W maju 1982 z grupą Kombi wystąpił w Sztokholmie, ukazała się też kaseta z jego muzyką filmową. Później występował sporadycznie, np. w listopadzie 1984 grał w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, a 12 grudnia 1985 grał w klubie Stodoła w Warszawie. 11 i 12 lipca 1986 zaśpiewał na zlocie Old Rock Meeting w Operze Leśnej w Sopocie, a jesienią zagrał na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie. W 1987 wystąpił w Jarocinie, potem grał w Skandynawii, a 29 listopada 1987 dał koncert w Queen Elizabeth Hall w Londynie. W 1988 wznowiono kilka jego płyt, m.in. Dziwny jest ten świat, Czy mnie jeszcze pamiętasz? i Niemen Enigmatic. W 1989 ukazała się pierwsza od wielu lat płyta Niemena z nowym materiałem, przygotowywana przez lata Terra Deflorata.
Czesław Niemen zdobył pewną popularność na Zachodzie, zwłaszcza w krajach anglosaskich (gdzie nagrał kilka awangardowych albumów), lecz mimo swego wielkiego potencjału artystycznego nigdy nie zdołał się przedrzeć do pierwszej ligi progresywnego rocka. Pozostał czynnym muzykiem także w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku koncertując, komponując i sporadycznie nagrywając, zajmując się głównie pisaniem muzyki filmowej i teatralnej. W latach 90. zajął się również malarstwem oraz grafiką komputerową. Był wegetarianinem.
1 marca 1990 Niemen wystąpił na Festiwalu w San Remo, a rok później ponownie na MIDEM. W 1992 wziął udział w spektaklu Księga Krzysztofa Kolumba w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W maju 1993 grał w Nowym Jorku. Zaczął publikować felietony w miesięczniku muzycznym Tylko Rock. Gorąco protestował przeciw pirackim edycjom jego nagrań, które wtedy obficie pojawiły się na kasetach magnetofonowych, a potem na kompaktach. Wyraźnie dawał do zrozumienia, że nie zamierza nagrywać nowych płyt do czasu prawnego uregulowania sytuacji na rynku muzycznym.
W 1995 ukazała się pierwsza autoryzowana przez Niemena składanka kompaktowa jego nagrań Sen o Warszawie. Artysta zaczął przymierzać się do wznowienia zasadniczej części swego dorobku, co nastąpiło w 2002 i 2003. Wcześniej, bo w 1999 Czesław Niemen został wybrany na wykonawcę wszech czasów w plebiscycie „Polityki”[10], wystąpił też wtedy w Trójce. Zaś 29 września 2001 wystąpił w Warszawie na koncercie pamięci C. K. Norwida, a 17 listopada 2001 wyszła ostatnia jego płyta studyjna spodchmurykapelusza, promowana singlem kompaktowym z trzema wersjami utworu Jagody szaleju. Została przychylnie przyjęta przez słuchaczy i krytyków.
Przez wiele lat Niemen cierpiał na nowotwór układu chłonnego, który próbował zwalczyć przy pomocy medycyny naturalnej. Zmarł 17 stycznia 2004 roku w szpitalu onkologicznym w Warszawie z powodu powikłań związanych z zapaleniem płuc, na które zachorował w szpitalu. Jego zwłoki, zgodnie z ostatnią wolą artysty, zostały skremowane. 30 stycznia 2004 urna z prochami została złożona w katakumbach na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnało go ok. 2,5-3 tysięcy ludzi, w tym oficjalni przedstawiciele władzy. W momencie rozpoczęcia pogrzebu, o godzinie 13.00, z inicjatywy Marka Niedźwieckiego, wiele stacji radiowych w Polsce wyemitowało „Dziwny jest ten świat”, oddając w ten sposób hołd zmarłemu artyście.
1. Jeszcze sen (minialbum) (1964)
2. Les Noir et Bleu – Les Idoles de Pologne (minialbum) (1964)
3. Hippy Hippy Shake (minialbum) (1964)
4. S-vinyl/7” EP: Niebiesko Czarni & Czesław Niemen - Locomotion, (Pronit, N 0296 - PL) (1964)
5. S-vinyl/7” EP: Niebiesko-Czarni & Czesław Niemen - Czas Jak Rzeka, (Pronit, N 0325 - PL) (1964)
6. S-vinyl/7”EP: Niebiesko-Czarni & Czesław Niemen - Jeszcze Sen, (Pronit, N 0349 - PL) (1965)
7. S-vinyl/7” EP: Czesław Niemen - Niemen, (Polskie Nagrania Muza, N 0416 - PL) (1966)
8. A Varsovie (1966)
9. LP-vinyl: Czesław Niemen - Dziwny Jest Ten Świat, (Polskie Nagrania Muza, SX 0411 - PL) (1967)
10. S-vinyl/7” EP: Niemen & Akwarele - Czesław Niemen & Akwarele, (Polskie Nagrania Muza, N 0497 - PL) (1967)
11. S-vinyl/7”: Niemen & Akwarele - Obok Nas/Baw Się w Ciuciubabkę, (Polskie Nagrania Muza, SP 190 - PL) (1968)
12. S-vinyl/7”: Czesław Niemen/Akwarele - Sukces/ Allilach, (Polskie Nagrania Muza, SP-262 - PL) (1968)
13. LP-vinyl: Czesław Niemen & Akwarele - Sukces, (Polskie Nagrania Muza, XL 0390 - PL) (1968)
14. S-vinyl/7”: Czesław Niemen - Płonąca Stodoła/Tyle Jest Dróg, (Polskie Nagrania Muza, SP 263 - PL) (1968)
15. S-vinyl/7”: Czesław Niemen & Akwarele - Klęcząc Przed Tobą/Najdłuższa Noc, (Polskie Nagrania Muza, SP-265 - PL) (1968)
16. LP-vinyl: Niemen - Enigmatic, (Polskie Nagrania Muza, SX 0576 - PL) (1969)
17. LP-vinyl: Czesław Niemen & Akwarele - Czy Mnie Jeszcze Pamiętasz?, (Polskie Nagrania Muza, XL 0516 - PL) (1969)
18. LP-vinyl: Kurylewicz, Warska, Niemen - Muzyka Teatralna i Telewizyjna, (Polskie Nagrania Muza, XL 0831 - PL) (1971)
19. Niemen (1971)
20. LP-vinyl x2: Niemen - Enigmatic, (Polskie Nagrania Muza, SXL 0710/0711 - PL) (1971)
21. Strange is this world (1972)
22. LP-vinyl: Czeslaw Niemen - Russische Lieder, (CBS, S 65707 - RFN) (1973)
23. Ode to Venus (1973)
24. Niemen vol.1 i Niemen vol.2 (1973)
25. Mourner's Rhapsody (1974)
26. Niemen Aerolit (1975)
27. Katharsis (1976)
28. Idee fixe (1978)
29. S-vinyl/7”: Czesław Niemen - Nim Przyjdzie Wiosna/Pokój, (Tonpress, S 272 - PL) (1979)
30. Postscriptum (1980)
31. Przeprowadzka (1982)
32. Terra Deflorata (1989)
33. Terra Deflorata (wersja rozszerzona) (1991)
34. Gwiazdy mocnego uderzenia (1991)
35. spodchmurykapelusza (2001)
36. Srebrne dzwony (2007)
37. 41 Potencjometrów Pana Jana (2007)
38. Kattorna JJ72/Pamflet na ludzkość JJ75 (2009)
|
Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów.
Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków!