Alice Nine - Shunkashuuto (kanji)

Wiosna delikatnie ciągnie za ucho,
Lato szeleści włosami
w kolorach, którymi pofarbowała jesień...
pozostające podczas zimy.

Byliśmy bezradni, szukający drogi.
Skrzydła, na których mogliśmy pofrunąć tylko my, do jutra...

Trzęsąc się, będąc potrząsanym... do czasu, w którym zatrzepoczę mymi skrzydłami.

Nieoczekiwanie wpadając w zasięg mojego wzroku.
Gdybym ruszył w którąś stronę, jak daleko...

Ponieważ spotkanie z jutrem nadchodzi, nawet w noc prawie jak welur, olśniewającą, zbliżającą, nie mogę normalnie oddychać,
te dni lśnią blaskiem.

Marzenie, które rozkwitło na wiosnę, widzialne jest latem.
Myślę o nim jesienią.
Zimą szukam odpowiedzi.

Z pełną świadomością rozmyślam, szybuję przez obraz przyszłości, który sam narysowałem.

Trzęsąc się, będąc potrząsanym... do czasu, w którym zatrzepoczę mymi skrzydłami.
Pewnego dnia, do kiedy będę potrafił się uśmiechać?
Dokąd zmierzam? Jak daleko...

Gdy wiosna nadejdzie, nadejdzie i pożegnanie, powrócę do popołudnia, gdy szeptałaś...
Nie chcę kończyć tego snu,
gdy dzwonią dzwony...

Trzęsąc się, będąc potrząsanym... do czasu, w którym zatrzepoczę mymi skrzydłami.

Czy mój głos Cię dosięgnie? Ten śpiewający głos rozbrzmiewa w niebie...

Poruszony, przez tą małą myśl, która szkicowała marzenie na niebie
Nie chcę kończyć tego snu,
słowa nie są już dłużej potrzebne.

Jutro prawdopodobnie nie nadejdzie,
mogę to powiedzieć z głębi mego serca.

Na pewno jednak przybędę tam, gdzie będzie tak, jakbyś była tam i Ty.