Alina Janowska - Zorba

Już noc, już dzień i za chwilą chwila
Już rok jak sen, rok za rokiem mija
I patrz, tak ucieka czas, patrz, jak to pędzi czas

Przez rok czy dzień drzewo rosło
Czy dzień, czy rok rosły uszy osłom
Tak, tak, to ucieka czas, patrz, jak to pędzi czas

Cyk, cyk, cyk, cyk, cyk, cyk, cyk

Ludzie sadzą, ludzie orzą
Ludzie biegną, ludzie dążą
Ludzie pragną, oj, czy zdążą
Czy nie zdążą, czy nie zdążą
Ludzie przędą, ludzie mielą
Domy wznoszą, ściany bielą
Ludzie modlą się o grosik
Czy uprosi? nie uprosi?
Mało czasu, czasu mało
Drugie życie by się zdało
Szkoła - praca, szkoła - praca
Praca - szkoła, praca - szkoła
Prędzej - więcej, prędzej - więcej
Prędzej - więcej, prędzej - więcej

Znów noc, znów dzień, znów rok i za chwilą chwila
I czas, piach przez palce
Ten piach, co zasypie nas, co zasypuje nas

A ja żyję, a ja piję
A ja gadam, opowiadam
A ja płonę na pogodę
Ja się stroję w liście młode
A ja żyję, a ja lubię
Ja się kocham, ja się czubię
Ja z miłości we łzach tonę
Albo krzyczę: "Co mi po niej!"
Nie znam swego jutra
A nie jestem smutna
Nie znam swego pana
A nie jestem sama

Za to słyszę, jak cicho łazi biały kot
Za to umiem o szóstej rano wejść na płot
Za to miałam zapachy wszystkich w świecie róż
Za to znałam ogromnej drogi biały kurz
Za to byłam na końcu świata, raz czy dwa
Za to śniłam w kolorach takich, że aż ha!
Za to wiem, jak opuścić w porę każdy port
Za to w piekle dostanę lożę prima sort!

Znów noc, znów dzień i za chwilą chwila!