Andrzej Zaucha - Dwa kroki w chmurach

zmówił świat się żeby nas rozdzielić
zdradził nawet przygarbiony piec
bośmy na to zgodzić się nie chcieli
by gdy ulewa chmury wiatr rozwiewał

zmówiły się dni by nas oddalić
w kącie zasępiony anioł stróż
skręta ćmi i aby nas ocalić
babiego lata nić w warkocz zaplata

ratuj wietrze nas, w plecy wiej
nad pierzyną chmur nieba strych
pełen wonnych ziół przeciw mocom złym
nieść nas wietrze tam siłę miej

zmówił się telefon z całym światem
kły w słuchawce szczerzy Dżaber-Smok
licho złe się wprasza na herbatę
by bliskiej burzy wybuch z fusów wróżyć

noce się zmówiły z wieczorami
świt zaciska zęby widząc nas
i okazji szuka by nas zranić
by los ośmielić by nas mógł rozdzielić

ratuj wietrze nas, w plecy wiej
nad pierzyną chmur nieba strych
pełen wonnych ziół przeciw mocom złym
nieść nas wietrze tam siłę miej