Archive - Darkroom

Twarz schowana w moich dłoniach znów podziwia widoki
Obrazy mówią mi, że to tylko mój strach

Więc próbuję, próbuję słyszeć co chcę
I spróbuję ukryć to, czego się obawiam

Każde przechodzenie do postaci, w której chcę być
Wymaga energii.
Przeszłość jest zachowana w mojej pamięci,
Skoro walczymy, by nadać sens ludzkiej naturze.
Szaleństwo stało się niczym jedna z atrakcji wesołego miasteczka.
Komunikacja oddziałuje jak my,
Więc wnioskuję, że naprawianie zawsze będzie mnie napędzać do działania.
Ale po czasie przyznaję, że nadeszły ciężkie czasy,
Choć wciąż lubię myśleć, że przedrę się przez nie.

Woda napływa, z ziarna coś wyrasta i życie się toczy
I walka wciąż ma tu miejsce, Babilon, który kontynuujemy.
Przetrwanie, dążenie do czegoś, branie: każdego dnia widzimy, jak ucieka nam czas
I sam wpadłem w pułapkę stresu, który jest spowodowany napięciem z powodu stresu.
Piekło, które sami sobie stworzyliśmy jest za stworzeniem zacisza, chyba że się mylę.
Wybiorę sposoby życia zwiastujące posłuch,
Wsiadam na pokład statku, jestem jak światło w ciemności.

Określanie definicji jest tym, co mnie interesuje.
Życie w pokoju, mimo obaw przed ograniczoną perspektywą,
Jestem otoczony przez granicę nieładu,
Więc powinienem być stanowczy i zdolny do podniesienia ręki
I skorzystać z możliwości zatonięcia w ruchomych piaskach czasu.
Nigdy inna liczba, staram się, jakby czas był nieograniczony,
Pomnażanie dóbr niematerialnych jest pierwotną regułą.
Teraz ikoną jest Bóg, smutna sprawa w wyścigu szczurów.
Wymazując wszystkie wspomnienia rzeczy, których nie mogli całkowicie zrozumieć,
Kończę wiersz na przewodzie życia wraz z moją skapującą, przepływającą jak lawa, płomienną krwią,
Atakuję moim mózgiem wyposażonym w obrazy, które zarejestrowały moje oczy,
Oglądam swoje tereny każdego dnia, ciągle to samo,
Na ziemi chaosu i nieładu.
Żyjąc w mroku, jesteśmy otoczeni granicami.
W ciemni.