Aria - Kat (Палач)

Mój miecz to władza, mój miecz jest prawem
Mój płaszcz nasiąknął krwią i czasów dreszczem
Jestem katem, jako nieśmiertelny narodzony
Słudzy i królowie biją mi pokłony
Moim tronem szafot, przyjaciółką śmierć
Na mnie wszelki brud i grzech.
Jeden z was niewinną ofiarą był
Jedyny czysty...na całej ziemi !

On ciągle jawi mi się w snach
Przez wieków kurz widzę wszystko...

Trwał dzień, jak wbijany młotkiem gwóźdź
Zły śmiech zagłuszał szaleńca jęk
On zbawiał cały świat i Galileę
Nazywając Boga ojcem swym...
Wszystkich nas chciał do serca przyjąć
Umrzeć za was i za mnie też
W dar otrzymany z niebios święcie wierzył
Wiara całą jego winą.

Lecz wszyscy równi w moich rękach
Ostatnia chwila i w oczach strach

Nastanie dzień gdy zginie ludzki ród
Gwiazdy pierwszy raz usłyszą śmiech mój
Odrzucę miecz swój w otchłań
I na wieki odejdę w lodowaty mrok

Kto da mi spokój , podaruje światło ?
Boży syn stracony - bez echa
Do Bożego klasztoru iść postanowiłem
Wbrew woli wszystkich w niebie rzek
Tam rzucić swój miecz gotów byłem
Brak sił spalać ludzi w ogniu stosów
Pływać w cudzej krwi, uśmiercać proroków
Ale stwórca wasz słów nie słyszał

Mrok królował w jego oczach
I strach mną zawładnął

Nastanie dzień gdy zginie ludzki ród
Gwiazdy pierwszy raz usłyszą śmiech mój
Odrzucę miecz swój w otchłań
I na wieki odejdę w lodowaty mrok

Wydawał się być martwy Bóg w niebiosach
Widziałem obojętność w jego starczych oczach
I szczerości promień przeszył mnie-
Ten szaleniec był nikim, zbawicielem waszym
Jestem Ja !

Nastanie dzień gdy zginie ludzki ród
Gwiazdy pierwszy raz usłyszą śmiech mój
Odrzucę miecz swój w otchłań
I na wieki odejdę w lodowaty mrok

Jestem obok, tutaj jestem !
Miecz jest mym krzyżem!
Lecz nie wy ukrzyżujecie mnie...
Płacz ! Przez niebiosa zostałem stworzony ja
Kat