Ashe - Irony

Czuję się, jakby chodzenie stało się kolejną udręką
Myślę, że nie dam rady już dalej iść
Wybacz mi te słowa, wiem że są one dla ciebie jedynie frazesem
Ale życie jest męczące, moje stopy są obolałe

Chciałabym mieć trochę czasu
Aby uleczyć ten ból, który cały czas wzrasta
Ale wiem, że czas się nie zatrzymuje dla nikogo, tym bardziej dla mnie
Więc idę, nieuchronnie

Kiedy wszystko idzie raczej dobrze
Okazuje się, że życie tylko żartuje sobie ze mnie
Wstydliwie jest przyznać prawdę, kończę we łzach
I tak wraca ta sama stara melancholia

Tęsknię za czasami, kiedy życie było prostotą
I kiedy nieszczęścia nie goniły mnie cały czas
Teraz jest to oczywiste, powinnam była zostawić mój żal
Ale trzymam się go, tak nierozsądnie

Być może reaguję zbyt przesadnie – nie zniszczyło mnie to jeszcze, prawda?
Ale wszystko czego pragnę jest zawsze za daleko aby to zdobyć
Szczerze, to tylko ja, bezmózga, tak niemądra
Zawsze mająca nadzieję na bycie dobrą

Jeśli o to chodzi, po prostu usłysz mą prośbę
Podnieś mnie i upuść w niezachwiany sen

Mówisz, żeby dokładnie szukać rozwiązania
Ale czy to nie zależałoby od osoby?
Więc, nie mogłabym nigdy, nie, nie mogłabym nigdy
Uwierzyć w słowa, które ktoś mówi

Wiem, że wszyscy napotykają trudności
Wyraźnie widzę, że nie jestem sama
Ale jak to możliwe, że oni mogą je zwyczajnie zostawić
Po prostu zupełnie tego nie rozumiem

Często mówią mi, że mam po sobie posprzątać
Jednakże dojrzałość jest czymś, czego mi brakuje
I tak, kiedy jakieś małe problemy się pojawiają
Rozważam nad nimi zbyt przesadnie, w kółko i w kółko

Wygląda na to, że świat jest po prostu kłopotliwym miejscem, więc
Czasami myślę, że powinnam zwyczajnie zakończyć ten ból
„Jesteś zmęczona, prawda, kochanie?”
„Jestem zmęczona łzami.” Czemu wszystko nie może się ot tak skończyć?

Wszystko, czym chciałam się stać, jest niczym, czym mogę się stać
Jeśli moje oczekiwania są zbyt naciągane, co ja mam zrobić?
Daj mi znak, daj mi znak, powód, aby nie umierać
Daj mi szansę na udowodnienie mej wartości

Bez przerwy kontynuuję poszukiwania miejsca do płaczu
Dlaczego te łzy zwyczajnie nie chcą przestać płynąć z mych oczu?

Ciężko jest cały czas myśleć o tych samych rzeczach
I niepotrzebne jest myśleć zbyt wiele
Zawsze mówiłeś, że gwiazdy wskażą mi drogę do domu
Jednakże tylko w nocy ukazują się

Zawsze byłeś dla mnie taki miły
Nie zasługuję na to, zbyt cię zawiodłam
Myślę, że moje małe serce zamierza pęknąć
Proszę, zostaw je na razie…

Odsuń się ode mnie… Zostaw mnie, proszę…
Ta tak podstępna droga, na której się potykam, nigdy się nie skończy…

Trudne staje się manewrowanie
I nie ma sensu próbować ucieczki
Więc po prostu zakryję uszy dłońmi
I odizoluję się od tego całego hałasu

Jak mogę żyć, nie wiedząc czym jest życie?
Czasami moje sny wydają się bardziej rzeczywiste
Oczywiście nie można nazwać mnie szczęśliwą
Ale znów, czym ja tak właściwie jestem…?