Babilon - 39 milionów

To zwykła historia, o zwykłych marzeniach,
marzeń utracie, marzeń spełnieniach.
To zwykła historia o zwykłych ludziach,
życiu ławtym, życiu w trudach.

Andrzej pracuje w hurtowni w Poznaniu,
mieszka sam w nie swoim mieszkaniu,
wstaje rano o 7.30,
myśli o piątku jadąc przez miasto.

Ania pracuje w hotelu w Krakowie,
ma bardzo wiele problemów na głowie,
generalnie cieszy się z życia,
sierpień planuje spędzić w Madrycie.

Paweł swój czas poświęca rodzinie,
syn jego - Jacuś, przechodzi anginę.
Od roku próbuje rozkręcić interes,
musiał obcykać się z komputera.

39 milionów ludziów,
jeden milion co żyje na odludziu.
39 milionów problemów,
jeden milion myślących samemu.
39 milionów złudzeń,
jeden milion myślących na luzie.
39 milionów marzeń,
jeden milion spełnionych marzeń.

Nie mam telewizji, nie wiem co na wizji,
nie słucham audycji, rozumu prohibicji.
Ograniczyłem radio, ściąga mnie na dno,
rzuciłem gazety, mielone kotlety.

Te słowa kieruję tylko do Ciebie-
człowieka, który zapomniał o niebie,
który od dawna puka się w czoło,
otoczony pierdołami dookoła.
Te słowa są właśnie do Ciebie,
człowieka, który zapomniał o niebie,
który od dawna na niebo nie ma szans,
który o dawna jest całkiem sam.