Bas Tajpan - 40.000 lat

40 000 lat w babilońskiej niewoli
Nie ma we mnie wspomnienia które nie boli!
Wychodze stąd, nie zostane ani chwili dłuzej!
Popłynę moją łodzią przez sztormy i burze.

Kobiety babilonu nie mają duszy, ni serca
Tu kazdy polityk to narodowy morderca
Co mi dał Babilon? Cierpienie i nienawisc!
Zamiast miłosci poznałem zazdrość i zawiść
Nauczyłem sie tego, że mam siebie nienawidzic
Nauczył mnie tego, że siebie mam sie wstydzic
Po co mam tu zostać? Ile jeszcze mam czekac?
Wychodze stąd! Nie będe dłużej z tym zwlekac!

40 000 lat w babilońskiej niewoli
Nie ma we mnie wspomnienia które nie boli!
Wychodze stąd, nie zostane ani chwili dłuzej!
Popłynę do domu przez sztormy i burze.

Tu władcy niewolników pchają na rzeź swoje armie
Ludzie zachowują się jak wygłodniałe harpie
Tu miłośc to cierpienie, to jak to ma wyglądac
Nikt nic nie daje, za to kazdy chce żądac!
Więcej, więcej coraz wiecej chce miec
Zamiast uśmiechu w ręku okrwawiony miecz
Negatywna wibracja, ciężka jak burzowa chmura
Szare serca, szarych ludzi w szarych chmurach!

40 000 lat w babilońskiej niewoli
Nie ma we mnie wspomnienia które nie boli!
Wychodze stąd, nie zostane ani chwili dłuzej!
Popłynę moją łodzią przez sztormy i burze.

Jah moją lampą-ja płyne za jej swiatłem
Babilon to wampir - jego intencje odgadłem!
Do Syjonu ide! Zabrany czarną gwiazdą
Droga jest prosta - ja prosto idę nią!
Nie cofam się już, ja nie patrzę za siebie
Nie idę do nieba, bo ja już jestem w niebie!
Książe Immanuel-pasterzem do Syjonu
Bosy, ale dumny wychodze z Babilonu!


40 000 lat w babilońskiej niewoli
Nie ma we mnie wspomnienia które nie boli!
Wychodze stąd, nie zostane ani chwili dłuzej!
Popłynę moją łodzią przez sztormy i burze.

40 000 lat w babilońskiej niewoli
Nie ma we mnie wspomnienia które nie boli!
Wychodze stąd, nie zostane ani chwili dłuzej!
Popłynę do domu przez sztormy i burze.