Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Bernhard Brink
Popularne teksty
18. DGE - Bonanza
Bernhard Brink - Du entschuldige ich kenn Dich
Du entschuldige ich kenn Dich
Tekst dodał(a): Klima5
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): garyu1
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Klima5
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Wenn ich so in die Vergangenheit schau,
dann seh' ich ein Mädchen mit Augen so blau.
Ein Blau,
das läßt sich mit gar nichts and'rem vergleichen.
Sie war in der Schule der große Schwarm,
von mir und meinen Freunden,
doch dann am letzten Schultag
stellte das Leben seine Weichen.
Wir hab'n uns sofort aus den Augen verloren,
hab' mich oft gefragt,
was ist aus ihr geworden.
Die Wege, die wir zwei gegangen sind,
war'n nicht die gleichen.
Und vorgestern sitz' ich im Stammlokal,
ich schau in zwei Augen und weiß auf einmal,
Es ist dieses Blau,
das läßt sich mit gar nichts vergleichen.
Du entschuldige, ich kenn' Dich,
bist Du nicht die Kleine,
die ich schon als Bub gern gemocht hab'?
Die mit 13 schon kokett war,
mehr als es erlaubt war
und enge Jeans getragen hat?
Ich konnt' nächtelang nicht schlafen,
nur weil Du im Schulhof einmal mir zugezwinkert hast.
Komm wir streichen 15 Jahr,
hol'n jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Sie schaut mich 'ne halbe Minute lang an,
sie schaut, daß ich gar nichts mehr sagen kann.
Ich sitz wie gelähmt gegenüber
und kann's gar nicht fassen,
ich hör' keine Musik mehr
und wart' nur drauf,
dass sie endlich sagt,
Du, jetzt wach ich auf.
Der Bernhard, der neben uns wohnte
bei uns in der Straße.
Sie zwinkert mir zu wie vor 15 Jahr'n,
sie sagt: "Na wie geht's denn,
mein Bernhard, na klar.
Du hast auch schon sehr lang
nichts mehr von Dir hören lassen."
Ich nick' nur,
"Sehr lang, ja viel zu lang".
Sie meint: "Komm probier'n wir's
ab heut' mal zu zweit".
Und später sag ich lachend
noch einmal zu ihr auf der Straße:
Du entschuldige, ich kenn' Dich,
bist Du nicht die Kleine,
die ich schon als Bub gemocht hab'?
Die mit 13 schon kokett war,
mehr als es erlaubt war
und enge Jeans getragen hat?
Ich konnt' nächtelang nicht schlafen,
nur weil Du im Schulhof einmal mir zugezwinkert hast.
Komm wir streichen 15 Jahr,
hol'n jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Du entschuldige, ich kenn' Dich,
bist Du nicht die Kleine,
die ich schon als Bub gemocht hab'?
Die mit 13 schon kokett war,
mehr als es erlaubt war
und enge Jeans getragen hat?
Ich konnt' nächtelang nicht schlafen,
nur weil Du im Schulhof einmal mir zugezwinkert hast.
Komm wir streichen 15 Jahr,
hol'n jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Komm wir streichen 15 Jahr,
holen jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
dann seh' ich ein Mädchen mit Augen so blau.
Ein Blau,
das läßt sich mit gar nichts and'rem vergleichen.
Sie war in der Schule der große Schwarm,
von mir und meinen Freunden,
doch dann am letzten Schultag
stellte das Leben seine Weichen.
Wir hab'n uns sofort aus den Augen verloren,
hab' mich oft gefragt,
was ist aus ihr geworden.
Die Wege, die wir zwei gegangen sind,
war'n nicht die gleichen.
Und vorgestern sitz' ich im Stammlokal,
ich schau in zwei Augen und weiß auf einmal,
Es ist dieses Blau,
das läßt sich mit gar nichts vergleichen.
Du entschuldige, ich kenn' Dich,
bist Du nicht die Kleine,
die ich schon als Bub gern gemocht hab'?
Die mit 13 schon kokett war,
mehr als es erlaubt war
und enge Jeans getragen hat?
Ich konnt' nächtelang nicht schlafen,
nur weil Du im Schulhof einmal mir zugezwinkert hast.
Komm wir streichen 15 Jahr,
hol'n jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Sie schaut mich 'ne halbe Minute lang an,
sie schaut, daß ich gar nichts mehr sagen kann.
Ich sitz wie gelähmt gegenüber
und kann's gar nicht fassen,
ich hör' keine Musik mehr
und wart' nur drauf,
dass sie endlich sagt,
Du, jetzt wach ich auf.
Der Bernhard, der neben uns wohnte
bei uns in der Straße.
Sie zwinkert mir zu wie vor 15 Jahr'n,
sie sagt: "Na wie geht's denn,
mein Bernhard, na klar.
Du hast auch schon sehr lang
nichts mehr von Dir hören lassen."
Ich nick' nur,
"Sehr lang, ja viel zu lang".
Sie meint: "Komm probier'n wir's
ab heut' mal zu zweit".
Und später sag ich lachend
noch einmal zu ihr auf der Straße:
Du entschuldige, ich kenn' Dich,
bist Du nicht die Kleine,
die ich schon als Bub gemocht hab'?
Die mit 13 schon kokett war,
mehr als es erlaubt war
und enge Jeans getragen hat?
Ich konnt' nächtelang nicht schlafen,
nur weil Du im Schulhof einmal mir zugezwinkert hast.
Komm wir streichen 15 Jahr,
hol'n jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Du entschuldige, ich kenn' Dich,
bist Du nicht die Kleine,
die ich schon als Bub gemocht hab'?
Die mit 13 schon kokett war,
mehr als es erlaubt war
und enge Jeans getragen hat?
Ich konnt' nächtelang nicht schlafen,
nur weil Du im Schulhof einmal mir zugezwinkert hast.
Komm wir streichen 15 Jahr,
hol'n jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Komm wir streichen 15 Jahr,
holen jetzt alles nach,
als ob dazwischen einfach nichts war.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieGdy ja tak patrzę w przeszłość,
to widzę dziewczynę z takimi błękitnymi oczami.
Błękitem,
którego nie da się z innym porównać.
Ona już w szkole robiła wokół siebie wielki rój,
ze mnie i moich przyjaciół,
jednak wtedy w ostatnim dniu szkoły
życie zmieniło swój bieg.
Od razu straciliśmy siebie z oczu,
często pytałem się sam siebie,
co z niej wyrosło ?
Drogi, którymi poszliśmy,
nie były te same.
I przedwczoraj siedząc w moim stałym lokalu,
patrzę w dwoje oczu i wiem od razu.
To jest ten błękit,
którego nie da się z innym porównać.
Ty, przepraszam, ja znam Ciebie,
czy to nie Ty jesteś tą "Małą",
którą już jako chłopiec lubiłem?
Która już mając 13 lat kokietką była
bardziej niż było dozwolone
i nosiła obcisłe dżinsy ?.
Długimi nocami nie mogłem spać,
tylko dlatego, że Ty na korytarzu szkolnym
mrugnęłaś do mnie.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Przyglądała się mnie przez "długie" pół minuty,
ona patrzy tak, że nie mogę się odezwać.
Siedzę naprzeciwko, jak sparaliżowany
i nie mogę pojąć,
nie słyszę żadnej muzyki
i czekam tylko,
że ona wreszcie powie.
Ty, obudź się teraz
Bernard, czy to ten co obok nas mieszkał
na naszej ulicy.
Mrugnęła do mnie tak jak przed 15 laty,
powiedziała: "Jak Ci się powodzi,
mój Bernard, no jasne.
Ty także przez bardzo długi czas
nie dawałeś o sobie znać."
Skinąłem tylko głową,
"Bardzo długo, tak, o wiele za długo"
Ona myśli: " Chodź, spróbujemy
od dziś być we dwoje".
I później, powiedziałem śmiejąc się,
jeszcze raz do niej na ulicy.
Ty, przepraszam, ja znam Ciebie,
czy to nie Ty jesteś tą "Małą",
którą już jako chłopiec lubiłem?
Która już mając 13 lat kokietką była
bardziej niż było dozwolone
i nosiła obcisłe dżinsy ?.
Długimi nocami nie mogłem spać,
tylko dlatego, że Ty na korytarzu szkolnym
mrugnęłaś do mnie.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Ty, przepraszam, ja znam Ciebie,
czy to nie Ty jesteś tą "Małą",
którą już jako chłopiec lubiłem?
Która już mając 13 lat kokietką była
bardziej niż było dozwolone
i nosiła obcisłe dżinsy ?.
Długimi nocami nie mogłem spać,
tylko dlatego, że Ty na korytarzu szkolnym
mrugnęłaś do mnie.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
to widzę dziewczynę z takimi błękitnymi oczami.
Błękitem,
którego nie da się z innym porównać.
Ona już w szkole robiła wokół siebie wielki rój,
ze mnie i moich przyjaciół,
jednak wtedy w ostatnim dniu szkoły
życie zmieniło swój bieg.
Od razu straciliśmy siebie z oczu,
często pytałem się sam siebie,
co z niej wyrosło ?
Drogi, którymi poszliśmy,
nie były te same.
I przedwczoraj siedząc w moim stałym lokalu,
patrzę w dwoje oczu i wiem od razu.
To jest ten błękit,
którego nie da się z innym porównać.
Ty, przepraszam, ja znam Ciebie,
czy to nie Ty jesteś tą "Małą",
którą już jako chłopiec lubiłem?
Która już mając 13 lat kokietką była
bardziej niż było dozwolone
i nosiła obcisłe dżinsy ?.
Długimi nocami nie mogłem spać,
tylko dlatego, że Ty na korytarzu szkolnym
mrugnęłaś do mnie.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Przyglądała się mnie przez "długie" pół minuty,
ona patrzy tak, że nie mogę się odezwać.
Siedzę naprzeciwko, jak sparaliżowany
i nie mogę pojąć,
nie słyszę żadnej muzyki
i czekam tylko,
że ona wreszcie powie.
Ty, obudź się teraz
Bernard, czy to ten co obok nas mieszkał
na naszej ulicy.
Mrugnęła do mnie tak jak przed 15 laty,
powiedziała: "Jak Ci się powodzi,
mój Bernard, no jasne.
Ty także przez bardzo długi czas
nie dawałeś o sobie znać."
Skinąłem tylko głową,
"Bardzo długo, tak, o wiele za długo"
Ona myśli: " Chodź, spróbujemy
od dziś być we dwoje".
I później, powiedziałem śmiejąc się,
jeszcze raz do niej na ulicy.
Ty, przepraszam, ja znam Ciebie,
czy to nie Ty jesteś tą "Małą",
którą już jako chłopiec lubiłem?
Która już mając 13 lat kokietką była
bardziej niż było dozwolone
i nosiła obcisłe dżinsy ?.
Długimi nocami nie mogłem spać,
tylko dlatego, że Ty na korytarzu szkolnym
mrugnęłaś do mnie.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Ty, przepraszam, ja znam Ciebie,
czy to nie Ty jesteś tą "Małą",
którą już jako chłopiec lubiłem?
Która już mając 13 lat kokietką była
bardziej niż było dozwolone
i nosiła obcisłe dżinsy ?.
Długimi nocami nie mogłem spać,
tylko dlatego, że Ty na korytarzu szkolnym
mrugnęłaś do mnie.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Chodź, przekreślmy te 15 lat,
nadróbmy teraz wszystko,
tak jakby pomiędzy nic nie było.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):