Bery - Rób co chcesz

Gdzieś, gdzie się toczy, gdzie pisze się historia,
tam jestem codziennie, bo tu swój dom mam.
Miejsce choć mi bliskie, tak dalekie zarazem,
setki ludzi tu znajomych, rozpoznajesz różne twarze.
I chociaż na sposarza nie ma strachu,
czasem ciągle ci sami, garstka młodych chłopaków.
Jak parę lat wstecz, podczas szkolnych lat,
wiele akcji z nimi w każdy wolny czas.
I cały swój hajs straciłem nieraz,
w kilka pięknych chwil, kilka chwil zapomnienia.
Połowa z nich odwróciła się na zawsze,
ich wybór jeszcze wcześniej, przecież mieli szansę.
A teraz zlewka ignorancja i pycha,
to nie duma, to głupota, lecz to są ich życia.
A te koleżanki wiele miłości za młodu,
może gorzki smak zawodu. To nieważne.
Ona mnie już nie poznaje, bo nie idę na techno.
I ja nie jestem fair, czy przyczyna jest inna?
Szczerze w to wątpie,
i tak mnie nie pozna, jak przejdzie koło mnie.
Proste. A mi to w sumie wisi,
rób co chcesz i nie cofaj się przed niczym.
Nigdy, wiesz?

Znam tych ludzi, tych wszystkich,
którzy przemierzali te ulice i mijali te mury.
Już dziś z nich procent znikomy jest znajomym,
płonie mostów setki spalonych./x2

Mnóstwo ludzi dookoła, a co drgi to jest ziomal,
każdy chce się przylansować jak gwiazda z idola.
Kontakt utracony, zagłuszenia na lini,
brak rozsądku i umiaru, lecz nikt nie zawinił.
A w tej chwili przyczyna jest nieistotna,
sytuacja bez odwotu tak jak wyskok z okna.
Decyzja prosta: zawsze wóz albo przewóz,
głowa w chmurach wysoko - nie zostanę w cieniu!
Ambicja, pewność siebie - to przede wszystkim,
Więcej zalet, więcej szans na konkretne zyski.
Do tego wiara w party oraz ludzi bliskich,
nie stawiam na znajomość tylko na skillsy.
Tu były nieraz nawet konszachty z diabłem:
obietnice, duży hajs, lecz to nieważne,
to wszystko nieważne.

Znam tych ludzi, tych wszystkich,
którzy przemierzali te ulice i mijali te mury.
Już dziś z nich procent znikomy jest znajomym,
płonie mostów setki spalonych./x2

Nie liczę na koneksję i na żadne układy,
polegam na przyjaźni, wilkom nie dam się omamić,
ufam miłościom tylko tym prawdziwym.
To garstka tych, którzy wierzą w moje siły,
ja mam u nich wsparcie, oni mają wsparcie we mnie.
Ty też się przekonasz, co jest najcenniejsze, to pewne.
Masz morał na finał:
każdy ma pseudo-brata skurwysyna.

Znam tych ludzi, tych wszystkich,
którzy przemierzali te ulice i mijali te mury.
Już dziś z nich procent znikomy jest znajomym,
płonie mostów setki spalonych./x2