Billy Talent - Afraid Of Heights

Gdziekolwiek pójdę, gdziekolwiek pójdę,
Zastanawiam się czy wciąż trzymam bliską mi dłoń.
Gdziekolwiek pójdę, gdziekolwiek pójdę
Muszę uciszać słowa, których boisz się najbardziej

Nigdy nie odpuszczaj, nigdy nie odpuszczaj,
Czy naszym przeznaczeniem jest spaść na ziemię?
Nigdy nie odpuszczaj, nigdy nie odpuszczaj,
Wisimy na końcu płonącej, wysoko zawieszonej liny.

A teraz czekam w zakamarkach twojego umysłu,
Samotne to miejsce do życia i nie mam gdzie się schować.
Bo powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.
Nikt by nigdy nie pomyślał, że możemy wznieść się tak wysoko,
Jesteś jedyną, za którą podążę aż do końca czasu.
Jeśli spadniemy, spadniemy razem kochanie, nie zastanawiaj się dwa razy.

Wiem że razem, wiem że razem,
Płonęlibyśmy niczym poświata pozostała po rakiecie.
Wiem że razem, wiem że razem,
Moglibyśmy dotrzeć do gwiazd nie z tego świata.

Wszystko odpuściliśmy, wszystko odpuściliśmy,
Jestem tylko głosem w zepsutym radiu.
Wszystko odpuściliśmy, wszystko odpuściliśmy,
Zagubiliśmy się w gwiezdnych konstelacjach.

A teraz czekam w zakamarkach twojego umysłu,
Samotne to miejsce do życia i nie mam gdzie się schować.
Bo powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.
Nikt by nigdy nie pomyślał, że możemy wznieść się tak wysoko,
Jesteś jedyną, za którą podążę aż do końca czasu.
Jeśli spadniemy, spadniemy razem kochanie, nie zastanawiaj się dwa razy.

I po wszystkich tych latach, po całym tym czasie.
Kochanie, jeśli wciąż jestem dla ciebie niewiadomą, powiedz tylko słowo
I wszystko się skończy.

Powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.
Powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.
Powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.

Powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.
Powiedziałaś mi, że nigdy więcej nie zlękniesz się wysokości.
Jeśli spadniemy, spadniemy razem kochanie, nie zastanawiaj się dwa razy

Gdziekolwiek pójdę, gdziekolwiek pójdę, słyszę twój głos w zepsutym radiu
Gdziekolwiek pójdę, gdziekolwiek pójdę, wiem, że spłoniemy jak poświata pozostała po rakiecie
Nigdy nie odpuszczaj, nigdy nie odpuszczaj, czy naszym przeznaczeniem jest spaść na ziemię?
Nigdy nie odpuszczaj, nigdy nie odpuszczaj, czy właśnie obserwujemy finał ostatniego rozdziału?