Bloodbath - Furnace Funreal

Budzę się spocony
W ustach mam krew
Osłabiony przez tortury, nie mam czasu by krzyczeć
Zbiorowisko dziwaków, zły spisek i uczta
Uwięziony w piecu, jestem ofiarą dla bestii

Temperatura wzrasta, spopielając mą skórę
Uświadamiam sobie, że jestem ostatnim z mego rodu
Cierpka woń zniszczenia w piecu przeznaczenia
Bąble na mym ciele, wiem, że już za późno.
W syczącym żarze spalają się włosy.
Upośledzeni się śmieją, rozkoszując się nędznym życiem
Oczy wypadają z orbit, kwaśny smak ropy.
Wrzody się gotują, wybuchają i tryskają.

Piec obrzydzenia, towarzysz nieufności
Średnio krwiste danie to podstawa
Widzę, jak ten bękart się śmieje, pożrą mnie dziwacy.
Genitalia zwęglone, płacę ze bycie potulnym.

Pokrywa otwarta
Posypują mnie przyprawami
Ciało upieczone, ich głód to moja zguba.

Te brzydkie pojeby siedzą przy stole.
Podają mnie jako trzydaniowy obiad, fuj!
Ekskrementy się gotują, im to nie przeszkadza
W swej kryjówce mają przekąskę z kawałków ciała

Udaje się na ostatni spoczynek na srebrnej tacy
Niech się udławią moimi kończynami, nienawidzę ich
Spłodzeni w kazirodczym związku
Chorzy i zdeformowani, przeciwko mnie

Pogrzeb w piecu.