Born Ruffians - Needle

Nie należę do nikogo
Tak jak arbuz
Staczający się z rozpędem, wypluwający nasiona
Pochowany pod śniegiem i czekający na to żeby pokazać nam
Jak rośnie wiedząc jak pyszny będzie

Nie należę do nikogo
Piosenka bez płyty
Długie, zapomniane przysłowie wypowiedziane w stronę morza
Nie należę do nikogo
Nie należę do nikogo
Nie należę do nikogo...
Ty należysz do mnie.

Kiedy byłem chłopcem
Pragnąłem być starszy
Pragnąłem być wyższy, wystarczająco wysoki żeby dojrzeć
Dojrzeć rzeczy które widzę dziś
Teraz chciałbym by odeszły
Pozwoliły mi pozostać w błędzie
Błąkając się z dala od tego czego potrzebuję

Igła w stogu siana
Zagubiony ale na swoim miejscu
Pełen spokoju, jestem w drodze
Mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał niczego zszywać
Upadając, waląc się
I kiedy zwalę się na ziemię
Wydam z siebie potężny dźwięk wiedząc, że odnalazłem drogę

Drogę
Drogę
Drogę do której zawsze będę należeć
Należeć
Należeć
Nie będę należeć dopóki nie odejdę
Daleko
Daleko
Daleko by zawsze należeć
Należeć
Należeć
Nie będę należeć dopóki nie odejdę

Jestem tylko nikim
Takim samym jak każdy inny
Obracając się pod słońcem, głowa pomiędzy moimi kolanami
Nie należę do nikogo
Jestem minimum
Wkręcającym się w większe sumy, dodając je do siebie


Igła w stogu siana
Zagubiony ale na swoim miejscu
Pełen spokoju jestem w drodze
Mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał niczego zszywać
Upadając, waląc się
I kiedy zwalę się na ziemię
Wydam z siebie potężny dźwięk wiedząc, że odnalazłem drogę

Drogę
Drogę
Drogę do której zawsze będę należeć
Należeć
Należeć
Nie będę należeć dopóki nie odejdę
Daleko
Daleko
Daleko by zawsze należeć
Należeć
Należeć
Nie będę należeć dopóki nie odejdę