Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cradle Of Filth
Popularne teksty
Cradle Of Filth - Balsamic And Anathema
Balsamic And Anathema
Tekst dodał(a): marzenus22
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): marcinsta
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Finq
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
[Limited Edition bonus track]
"No human power can stop the will of heaven from being asserted."
Worming through the mark
Of Ezekiel and Mark
Through the chapters of Honorius
Gilles, as in a trance
Screwed the pages up and danced
Courting something vainly glorious
He walked he gravest night
That decrepit final juncture
Of doom and negativity
Reeking of death
And the gloom of Stygian light
When suddenly, the faintest whisper!
A curtain opened in a painted vista
Moonbeams swept into his dream...
Balsamic and anathema
Balsamic and anathema
Prelati full of stars
Magical, ecstatic stars
That sparkled, no debacle sought to douse
His fiery omnipresence
Hissed at heaven, evanescent
He was there to thwart the burning of his Faust
The gates were prised, the phantom horses
Snorted, restless to be gone
With enchantment's eyes upon the door, he cried-
'Come with me now!'
Gilles balked, the thought of life
Accused and pursued
And overridden by morbidity
Saddened his breath
For those destined for his knife
Then suddenly - the strangest feeling
One that left the angels reeling
Atonement crept into his midst
Balsamic and anathema
Balsamic and anathema
Prelati, full of stars
This abductor of his heart
Promised him horizons free of pain
But all the grand designs
Magic sings and midnight wines
In the dream-world couldn't hope to swerve his aim
He would stay and face his slayers
Cardinals and courtroom players
Whilst Prelati must now flee before
The pure and azure dawn...
The gates were wide, the phantom horses
Snorted, restless to be gone
With enchantment's eyes upon the door
Once more he cried
'Come with me now!'
Prelati full of stars
Tried to pull him from the dance
Summoning his Barron to perform
But as the Demon rose
In sweet miracles of prose
And propaganda, came a proper bible storm
Lightning - grinning, froze
On this murder-site of crows
And from the scattered ashes stepped a sylph
The maiden Joan of Arc
Crept more beautiful and dark
A paradise, a cradle free of filth
She was chaste beyond all graces
The face of faith illuminated
More precious than Prelati's spell
A Goddess in a dream...
And trembling in her arm
Her eyes a thousand golden psalms
That glittered as on Christmas night
He wept like Hallowe'en
He held the scene, the poignant gleam
Of peace and great serenity
Close to his heart, her parting kiss
He slept to wake released in bliss
"No human power can stop the will of heaven from being asserted."
Worming through the mark
Of Ezekiel and Mark
Through the chapters of Honorius
Gilles, as in a trance
Screwed the pages up and danced
Courting something vainly glorious
He walked he gravest night
That decrepit final juncture
Of doom and negativity
Reeking of death
And the gloom of Stygian light
When suddenly, the faintest whisper!
A curtain opened in a painted vista
Moonbeams swept into his dream...
Balsamic and anathema
Balsamic and anathema
Prelati full of stars
Magical, ecstatic stars
That sparkled, no debacle sought to douse
His fiery omnipresence
Hissed at heaven, evanescent
He was there to thwart the burning of his Faust
The gates were prised, the phantom horses
Snorted, restless to be gone
With enchantment's eyes upon the door, he cried-
'Come with me now!'
Gilles balked, the thought of life
Accused and pursued
And overridden by morbidity
Saddened his breath
For those destined for his knife
Then suddenly - the strangest feeling
One that left the angels reeling
Atonement crept into his midst
Balsamic and anathema
Balsamic and anathema
Prelati, full of stars
This abductor of his heart
Promised him horizons free of pain
But all the grand designs
Magic sings and midnight wines
In the dream-world couldn't hope to swerve his aim
He would stay and face his slayers
Cardinals and courtroom players
Whilst Prelati must now flee before
The pure and azure dawn...
The gates were wide, the phantom horses
Snorted, restless to be gone
With enchantment's eyes upon the door
Once more he cried
'Come with me now!'
Prelati full of stars
Tried to pull him from the dance
Summoning his Barron to perform
But as the Demon rose
In sweet miracles of prose
And propaganda, came a proper bible storm
Lightning - grinning, froze
On this murder-site of crows
And from the scattered ashes stepped a sylph
The maiden Joan of Arc
Crept more beautiful and dark
A paradise, a cradle free of filth
She was chaste beyond all graces
The face of faith illuminated
More precious than Prelati's spell
A Goddess in a dream...
And trembling in her arm
Her eyes a thousand golden psalms
That glittered as on Christmas night
He wept like Hallowe'en
He held the scene, the poignant gleam
Of peace and great serenity
Close to his heart, her parting kiss
He slept to wake released in bliss
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieZABALSAMOWANY I PRZEKLĘTY
„Żadna siła ludzka nie jest w stanie zatrzymać woli dochodzącej z nieba”
Zarobaczony przez znak
Ezechiela i Marka
Poprzez rozdziały Honoriusza
Gilles, jak w transie
Wkręca się w strony i tańczy
Zalecając się do czegoś cudownego na próżno
Przeszedł on najpoważniejszą noc
Ten rozlatujący się ostateczny punkt
Zagłady i negatywności
Cuchnąc śmiercią
I mrokiem Styksowego światła
Gdy nagle, jak najsłabszy szept !
Przez zasłonę otwartą w malowanym widoku
Promienie księżyca przetoczyły się do jego snu...
Zabalsamowany i przeklęty
Zabalsamowany i przeklęty
Prelati pełen gwiazd
Magicznych, ekstatycznych gwiazd
Które błyszczały, nie starały się ugasić klęski
Jego płomienna wszechobecność
Syknęła w niebo, znikając
Był tam, aby udaremnić spalenie jego Fausta
Bramy były wyważone, urojone konie
Parsknęły niespokojne, by zniknąć
Z oczami oczarowanymi drzwiami, zawołał:
„Chodź ze mną teraz !”
Gilles zaniechał, myśląc o życiu
Oskarżony i ścigany
I pominięty przez chorobliwość
Przygnębiony śmiercią swojego oddechu
Dla tych, przeznaczonych dla jego noża
Potem nagle – najdziwniejsze uczucie
Jeden, który opuścił motające się anioły
Pokuta rosła powoli w jego wnętrzu
Zabalsamowany i przeklęty
Zabalsamowany i przeklęty
Prelati pełen gwiazd
Ten porywacz jego serca
Obiecał mu horyzonty wolne od bólu
Ale wszystkie wielkie projekty
Magiczne znaki i północne wina
W wymarzonym świecie nie można mieć nadziei nagłego zwrotu od swojego celu
On zatrzyma się i twarz jego zabójców
Kardynałów i graczy sali sądowej
Podczas gdy Prelati musi teraz uciekać przed
Czystością i lazurem świtu...
Bramy były wyważone, urojone konie
Parsknęły niespokojne, by zniknąć
Z oczami oczarowanymi drzwiami
Raz jeszcze zawołał
„Chodź ze mną teraz !”
Prelati pełen gwiazd
Próbował go odciągnąć od tańca
Wzywając jego Barrona do wykonania
Ale gdy Demon powstał
W słodkich cudach prozy
I propagandy, nadeszła właściwa biblijna burza
Piorun – uśmiechając się, zamroził
W tym miejscu morderstwa kruków
I z rozproszonych prochów wyszła taktowna
Dziewica Joanna d'Arc
Wkradł się piękniejszy i ciemny
Raj, kołyska wolna od plugawości
Była czysta poza wszelkimi łaskami
Twarz oświetlona wiarą
Cenniejsza niż zaklęcie Prelatiego
Bogini jak we śnie...
I drżąc w jej ramionach
Jej oczy tysiącem złotych psalmów
Tak błyszczały jak podczas nocy Bożego Narodzenia
On płakał jak Halloween
On zatrzymał scenę, wzruszający blask
Pokoju i wielkiego spokoju
Bliski jego sercu, jej pożegnalny pocałunek
Spał do wybudzenia uwolniony w rozkoszy
„Żadna siła ludzka nie jest w stanie zatrzymać woli dochodzącej z nieba”
Zarobaczony przez znak
Ezechiela i Marka
Poprzez rozdziały Honoriusza
Gilles, jak w transie
Wkręca się w strony i tańczy
Zalecając się do czegoś cudownego na próżno
Przeszedł on najpoważniejszą noc
Ten rozlatujący się ostateczny punkt
Zagłady i negatywności
Cuchnąc śmiercią
I mrokiem Styksowego światła
Gdy nagle, jak najsłabszy szept !
Przez zasłonę otwartą w malowanym widoku
Promienie księżyca przetoczyły się do jego snu...
Zabalsamowany i przeklęty
Zabalsamowany i przeklęty
Prelati pełen gwiazd
Magicznych, ekstatycznych gwiazd
Które błyszczały, nie starały się ugasić klęski
Jego płomienna wszechobecność
Syknęła w niebo, znikając
Był tam, aby udaremnić spalenie jego Fausta
Bramy były wyważone, urojone konie
Parsknęły niespokojne, by zniknąć
Z oczami oczarowanymi drzwiami, zawołał:
„Chodź ze mną teraz !”
Gilles zaniechał, myśląc o życiu
Oskarżony i ścigany
I pominięty przez chorobliwość
Przygnębiony śmiercią swojego oddechu
Dla tych, przeznaczonych dla jego noża
Potem nagle – najdziwniejsze uczucie
Jeden, który opuścił motające się anioły
Pokuta rosła powoli w jego wnętrzu
Zabalsamowany i przeklęty
Zabalsamowany i przeklęty
Prelati pełen gwiazd
Ten porywacz jego serca
Obiecał mu horyzonty wolne od bólu
Ale wszystkie wielkie projekty
Magiczne znaki i północne wina
W wymarzonym świecie nie można mieć nadziei nagłego zwrotu od swojego celu
On zatrzyma się i twarz jego zabójców
Kardynałów i graczy sali sądowej
Podczas gdy Prelati musi teraz uciekać przed
Czystością i lazurem świtu...
Bramy były wyważone, urojone konie
Parsknęły niespokojne, by zniknąć
Z oczami oczarowanymi drzwiami
Raz jeszcze zawołał
„Chodź ze mną teraz !”
Prelati pełen gwiazd
Próbował go odciągnąć od tańca
Wzywając jego Barrona do wykonania
Ale gdy Demon powstał
W słodkich cudach prozy
I propagandy, nadeszła właściwa biblijna burza
Piorun – uśmiechając się, zamroził
W tym miejscu morderstwa kruków
I z rozproszonych prochów wyszła taktowna
Dziewica Joanna d'Arc
Wkradł się piękniejszy i ciemny
Raj, kołyska wolna od plugawości
Była czysta poza wszelkimi łaskami
Twarz oświetlona wiarą
Cenniejsza niż zaklęcie Prelatiego
Bogini jak we śnie...
I drżąc w jej ramionach
Jej oczy tysiącem złotych psalmów
Tak błyszczały jak podczas nocy Bożego Narodzenia
On płakał jak Halloween
On zatrzymał scenę, wzruszający blask
Pokoju i wielkiego spokoju
Bliski jego sercu, jej pożegnalny pocałunek
Spał do wybudzenia uwolniony w rozkoszy
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):