Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cradle Of Filth
Popularne teksty
19. Verka - Brylant
Cradle Of Filth - Midnight Shadows Crawl To Darken Counsel With Life
Midnight Shadows Crawl To Darken Counsel With Life
Tekst dodał(a): marzenus22
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Absinthe666
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): HereticAnthem
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
[Narration:]
"Sometimes I beheaded them
with daggers, with poniards, with knives
Sometimes I suspended them in my room
from a pole or by a hook and chords and strangled them
And when they were languishing
I committed with them the evils of the flesh"
The evening air laps thick about
The stagnant moat that Tiffauges claims
As dusk now slips away
Where taught to run, the rotten tongue
Of a hotter Götterdämerung
Has started licking like a flame
Whispers in the dismal mist
Are full of crystal promises
Black rites begun in earnest
Ignite Hell's hungry furnace
Behold the bold inauguration of the darkside
Demonic passions climbing
Ill-fated stars aligning
Tonight these sights are guaranteed to feed the master
The tide of blood is rising
His gifts will be providing
Unmasked, the phantom lord De Rais
Haunts the furthest tower
Wherein death has sucked the hour
There, throttled gasps tantamount to foreplay
And drooling razors next to come
Unspool red secrets from the young
The moon grinned full, the games were chaste
When the children first arrived
Now midnight shadows crawl apace
To darken counsel with their lives
Flesh and ecstasy as sport
Are immortal vices of the highest order
Wherein devilry holds sway
Behind blind walls where these cockatrice squalled
Their songs of Necronomicon
Spoke out of Gilles De Rais
Each murdered son, each frozen rose
Handpicked, was gently fed
To the sumptuous one in black and those
Whose lives were thrown in with the dead
The candles lit, the stage was set
As it was in sainted days
When censers swung and banners hung
On the Siege of Orleans on the painted Seine
Now the castle floats in the drifting fog
Torn from it's moorings
Like a shipwreck dredged from Hell
As innocents entreat a shifting God
Their voices soaring
On a silver tide to heaven
On a knife edge as they fell
The blade would plunge in virulent arcs
Such wounds would stretch away
By the fireside, warmed to creative sparks
Of the monster Gilles De Rais
Gilded Gilles De Rais
Comets vomited
The restless bells of crime
Peeled back skin from broken bones
Of angels cut from the nicks of time
Festering faces with painted eyes
The prettiest kept to be thrust inside
Gaping necromantic from the mantle-side
Caked in kissed goodbyes
Days faded in decay
The stench of perfume lied
No horror in the glades of man
Was left for Barron to provide
So unique was the beat of his poisoned heart
And it's sordid, morbid crack
No further atrocity could possibly surpass
Unrewarded, bored, he turned his back
"Sometimes I beheaded them
with daggers, with poniards, with knives
Sometimes I suspended them in my room
from a pole or by a hook and chords and strangled them
And when they were languishing
I committed with them the evils of the flesh"
The evening air laps thick about
The stagnant moat that Tiffauges claims
As dusk now slips away
Where taught to run, the rotten tongue
Of a hotter Götterdämerung
Has started licking like a flame
Whispers in the dismal mist
Are full of crystal promises
Black rites begun in earnest
Ignite Hell's hungry furnace
Behold the bold inauguration of the darkside
Demonic passions climbing
Ill-fated stars aligning
Tonight these sights are guaranteed to feed the master
The tide of blood is rising
His gifts will be providing
Unmasked, the phantom lord De Rais
Haunts the furthest tower
Wherein death has sucked the hour
There, throttled gasps tantamount to foreplay
And drooling razors next to come
Unspool red secrets from the young
The moon grinned full, the games were chaste
When the children first arrived
Now midnight shadows crawl apace
To darken counsel with their lives
Flesh and ecstasy as sport
Are immortal vices of the highest order
Wherein devilry holds sway
Behind blind walls where these cockatrice squalled
Their songs of Necronomicon
Spoke out of Gilles De Rais
Each murdered son, each frozen rose
Handpicked, was gently fed
To the sumptuous one in black and those
Whose lives were thrown in with the dead
The candles lit, the stage was set
As it was in sainted days
When censers swung and banners hung
On the Siege of Orleans on the painted Seine
Now the castle floats in the drifting fog
Torn from it's moorings
Like a shipwreck dredged from Hell
As innocents entreat a shifting God
Their voices soaring
On a silver tide to heaven
On a knife edge as they fell
The blade would plunge in virulent arcs
Such wounds would stretch away
By the fireside, warmed to creative sparks
Of the monster Gilles De Rais
Gilded Gilles De Rais
Comets vomited
The restless bells of crime
Peeled back skin from broken bones
Of angels cut from the nicks of time
Festering faces with painted eyes
The prettiest kept to be thrust inside
Gaping necromantic from the mantle-side
Caked in kissed goodbyes
Days faded in decay
The stench of perfume lied
No horror in the glades of man
Was left for Barron to provide
So unique was the beat of his poisoned heart
And it's sordid, morbid crack
No further atrocity could possibly surpass
Unrewarded, bored, he turned his back
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie"Czasami ścinałem im głowy
Sztyletami, mieczami, nożami
Czasami wieszałem ich w moim pokoju
Na kijach czy hakach i przy akordach dusiłem ich
A gdy oni omdlewali pokutując
Popełniałem z nimi plugastwa ciała"
Popołudniowe powietrze owija grubą zasłoną
Nieruchawą fosę, o którą prowadzi spór Tiffauge
Jak zmrok teraz się wyślizguje
Tam gdzie nauczony biec, przegniły język
Gorętszego potępienia Boga
Zaczął lizać niczym płomień
Szepty w grobowej mgle
Są pełne kryształowych obietnic
Czarne rytuały zaczynają się ochoczo
Rozpalmy głodne palenisko piekła
Spostrzeż zuchwałą inaugurację ciemnej mocy
Demoniczne żądze wspinają się
Nieszczęśliwe gwiazdy muszą się poddać
Dziś w nocy te widoki z pewnością będą sycić pana
Fala krwi wzrasta
Jego dary są zapewnione
Niezamaskowany, upiór lorda De Rais
Nawiedza najodleglejszą wieżę
Gdzie śmierć wessała czas
Tam, zdławione wzdychanie równoznacznie jest grze wstępnej
A toczące ślinę żyletki już za chwilę przybędą
Nieujawnione czerwone sekrety młodych
Księżyc wyszczerzył się w pełni, gry były czyste
Kiedy dzieci najpierw przybyły
Teraz północne cienie pełzną szybko
By mrocznym uczynić pakt z ich życiem
Ciało i ekstaza do obnoszenia się
Są nieśmiertelnymi nałogami najsłuszniejszego porządku
Gdzie diabelstwo się panoszy u władzy
Za ślepymi ścianami gdzie bazyliszki skrzeczały
Ich pieśni Nekronomikonu
Mówiły otwarcie o Gillesie De Rais
Każdy zamordowany syn, każda zamarznięta róża
Starannie dobrana, karmiono nimi delikatnie
Tych wystawnych w czerni i tych
Których życia były wtrącane śmierci
Świece zapalono, scena była ustawiona
Gdyż było to w dni święte
Kiedy kadzielnice kołysały się i chorągwie wisiały
W dniach oblężenia Orleanu na malowanej Sein
Teraz zamek tonie w dryfującej mgle
Oddartej od jej cumy
Jak wrak statku zawleczony z piekła
Gdy niewinni błagają nietrwałego Boga
Ich głosy niebosiężne
Na srebrnej fali do niebios
Na ostrzu noża gdy upadli
Ostrze pławiłoby się w podłych aktach
Takie rany znikały by
Przy ogniu domowych, ogrzewane przez dobre iskry
Potwora Gillesa De Rais
Pozłacany Gilles De Rais
Komety wymiotowały
Niespokojne dzwony występku
Zdzierały skórę z połamanych kości
Aniołów wyciętych z nacięć czasu
Ropiejące twarze z malowanymi oczami
Najpiękniejsze zostało wepchnięte do wnętrza
Jawną nekromancją po stronie płaszcza
Oblepione pełne pocałunków pożegnania
Dni rozmywały się w rozkładzie
Swąd perfumów kłamał
Bez przerażenia oblewając człowieka
To było pozostawione Barronowi do zapewnienia
Taki unikatowe było bicie jego zatrutego serca
I jego obmierzłe, obłędne pęknięcie
Którego żadne okrucieństwo zapewne by nie przerosło
Niewynagrodzony, zawiedziony, odwrócił się
Sztyletami, mieczami, nożami
Czasami wieszałem ich w moim pokoju
Na kijach czy hakach i przy akordach dusiłem ich
A gdy oni omdlewali pokutując
Popełniałem z nimi plugastwa ciała"
Popołudniowe powietrze owija grubą zasłoną
Nieruchawą fosę, o którą prowadzi spór Tiffauge
Jak zmrok teraz się wyślizguje
Tam gdzie nauczony biec, przegniły język
Gorętszego potępienia Boga
Zaczął lizać niczym płomień
Szepty w grobowej mgle
Są pełne kryształowych obietnic
Czarne rytuały zaczynają się ochoczo
Rozpalmy głodne palenisko piekła
Spostrzeż zuchwałą inaugurację ciemnej mocy
Demoniczne żądze wspinają się
Nieszczęśliwe gwiazdy muszą się poddać
Dziś w nocy te widoki z pewnością będą sycić pana
Fala krwi wzrasta
Jego dary są zapewnione
Niezamaskowany, upiór lorda De Rais
Nawiedza najodleglejszą wieżę
Gdzie śmierć wessała czas
Tam, zdławione wzdychanie równoznacznie jest grze wstępnej
A toczące ślinę żyletki już za chwilę przybędą
Nieujawnione czerwone sekrety młodych
Księżyc wyszczerzył się w pełni, gry były czyste
Kiedy dzieci najpierw przybyły
Teraz północne cienie pełzną szybko
By mrocznym uczynić pakt z ich życiem
Ciało i ekstaza do obnoszenia się
Są nieśmiertelnymi nałogami najsłuszniejszego porządku
Gdzie diabelstwo się panoszy u władzy
Za ślepymi ścianami gdzie bazyliszki skrzeczały
Ich pieśni Nekronomikonu
Mówiły otwarcie o Gillesie De Rais
Każdy zamordowany syn, każda zamarznięta róża
Starannie dobrana, karmiono nimi delikatnie
Tych wystawnych w czerni i tych
Których życia były wtrącane śmierci
Świece zapalono, scena była ustawiona
Gdyż było to w dni święte
Kiedy kadzielnice kołysały się i chorągwie wisiały
W dniach oblężenia Orleanu na malowanej Sein
Teraz zamek tonie w dryfującej mgle
Oddartej od jej cumy
Jak wrak statku zawleczony z piekła
Gdy niewinni błagają nietrwałego Boga
Ich głosy niebosiężne
Na srebrnej fali do niebios
Na ostrzu noża gdy upadli
Ostrze pławiłoby się w podłych aktach
Takie rany znikały by
Przy ogniu domowych, ogrzewane przez dobre iskry
Potwora Gillesa De Rais
Pozłacany Gilles De Rais
Komety wymiotowały
Niespokojne dzwony występku
Zdzierały skórę z połamanych kości
Aniołów wyciętych z nacięć czasu
Ropiejące twarze z malowanymi oczami
Najpiękniejsze zostało wepchnięte do wnętrza
Jawną nekromancją po stronie płaszcza
Oblepione pełne pocałunków pożegnania
Dni rozmywały się w rozkładzie
Swąd perfumów kłamał
Bez przerażenia oblewając człowieka
To było pozostawione Barronowi do zapewnienia
Taki unikatowe było bicie jego zatrutego serca
I jego obmierzłe, obłędne pęknięcie
Którego żadne okrucieństwo zapewne by nie przerosło
Niewynagrodzony, zawiedziony, odwrócił się
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):