Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cradle Of Filth
Popularne teksty
20. Kubańczyk - Lek
Cradle Of Filth - Swansong For A Raven
Swansong For A Raven
Tekst dodał(a): katarina
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): katarina
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Avarothus
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Forgive the day's
Last serenades
Her skies they bruise like Nordic women
Deep crimson stains
That Death would claim
His robes of office swim in
As would I
For his dark eye
Has fixed, a basilisk, a scythe
On charred remains
With shared disdain
For those I chose to mortify
Their cries
Have paralysed
And the smoke has choked these vistas
But still I lie
Though tears have died
On the grave of my Clarissa
A verse for her whispered to the earth
(A lover's curse is a see-through coffin)
Praises her curves so oft concurred
Though she was:
No Snow White on the night she died
Her shadower's boon when the moon glazed over
Lipped with blood and secrets pried
For on and in they spread her wide
That seraph bride
The Devil's pride
Shalt soon avenge with swift reprise
But they would writhe
For my dark eye
Bewitched, was fixed like Mordecai's
On Esther's reign
And in this vein
I saw their lust still stain her thighs
Their cries
Have paralysed
And the smoke has choked these vistas
But still I lie
Though tears have died
On the grave of my Clarissa
Beneath these trees where the mist enwreathes
Her spirit flees, seeing chains of torches
A fleeting kiss stirring leaves of poetry:
I was:
No dark knight, breaking men like ice
I was like a lycanthrope until the moon glazed over
Lipped with blood and last goodbyes
Now I dream
Enwrapt in pure clouds of the sweetest oblivion
Where beauty streams
Freed from the teeth of those beasts that had come
To tear out her spells
In red lettered cells
Wherein even the crown prince of Hell
Come out of his arrogant shell
Would falter to better
But her face soon dispels
And as black feathers fell
From heaven's smoke
So I woke to insanity
Her exquisite corpse
Found fit for their sport
Of course
Would burn on the morrow with me:
And there on this night
Strung up in my sight
Naked she sways
Displayed for their vulgar delight
I scream through my bars at the stars
That for these crimes of mine solace me
I will fear not the flames
That to passion are tame
Not nearly the same searing pain
(I pray) As held sway upon losing her
Nor the mettle of roars
That will settle like ashes and scores
As with our ghosts in the fog
When we both turn no more
Last serenades
Her skies they bruise like Nordic women
Deep crimson stains
That Death would claim
His robes of office swim in
As would I
For his dark eye
Has fixed, a basilisk, a scythe
On charred remains
With shared disdain
For those I chose to mortify
Their cries
Have paralysed
And the smoke has choked these vistas
But still I lie
Though tears have died
On the grave of my Clarissa
A verse for her whispered to the earth
(A lover's curse is a see-through coffin)
Praises her curves so oft concurred
Though she was:
No Snow White on the night she died
Her shadower's boon when the moon glazed over
Lipped with blood and secrets pried
For on and in they spread her wide
That seraph bride
The Devil's pride
Shalt soon avenge with swift reprise
But they would writhe
For my dark eye
Bewitched, was fixed like Mordecai's
On Esther's reign
And in this vein
I saw their lust still stain her thighs
Their cries
Have paralysed
And the smoke has choked these vistas
But still I lie
Though tears have died
On the grave of my Clarissa
Beneath these trees where the mist enwreathes
Her spirit flees, seeing chains of torches
A fleeting kiss stirring leaves of poetry:
I was:
No dark knight, breaking men like ice
I was like a lycanthrope until the moon glazed over
Lipped with blood and last goodbyes
Now I dream
Enwrapt in pure clouds of the sweetest oblivion
Where beauty streams
Freed from the teeth of those beasts that had come
To tear out her spells
In red lettered cells
Wherein even the crown prince of Hell
Come out of his arrogant shell
Would falter to better
But her face soon dispels
And as black feathers fell
From heaven's smoke
So I woke to insanity
Her exquisite corpse
Found fit for their sport
Of course
Would burn on the morrow with me:
And there on this night
Strung up in my sight
Naked she sways
Displayed for their vulgar delight
I scream through my bars at the stars
That for these crimes of mine solace me
I will fear not the flames
That to passion are tame
Not nearly the same searing pain
(I pray) As held sway upon losing her
Nor the mettle of roars
That will settle like ashes and scores
As with our ghosts in the fog
When we both turn no more
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieWybacz ostatnim
Serenadom dnia
Jej niebiosa posiniaczone niczym nordycka kobieta
Głębokie plamy karmazynu
W których Śmierć zażądałaby
By namoczyć jej szaty ostatniej posługi
Tak jak uczyniłbym ja
Bo to mroczne oko
Utkwiło, bazyliszkiem, kosą
Na zwęglonych ruinach
Z współdzieloną pogardą
Dla tych których postanowiłem zawstydzić
Ich płacz sparaliżował
Dym zaś zadusił te wizje
Lecz wciąż spoczywam, choć łzy spłynęły
Na grobie mej Klarysy
Strofa dla niej wyszpetana w ziemię
Klątwą kochanka jest otwarta trumna
Co chwali jej kształty tak często podziwiane
Mimo że nie była
Śnieżnobiała tej nocy gdy umarła
Skarb jej osłony gdy księżyc szklił się w górze
Obrzeżony krwią i odkrytymi tajemnicami
Do dalej i wciąż trzymają ją szeroko
Tę oblubienicę serafina
Pycha Diabła
Wkrótce pomści się szybką powtórką
Lecz oni mieli zadrżeć
Bo me mroczne oko
Oczarowane, wpatrywało się niczym oko Mordecaia
W rządy Estery
I w próżni tej
Dostrzegłem że żądza jej wciąż plami jej uda
Ich płacz sparaliżował
Dym zaś zadusił te wizje
Lecz wciąż spoczywam, choć łzy spłynęły
Na grobie mej Klarysy
Pod te drzewami gdzie kłębi się mgła
Umknął jej duch, widząc łańcuchy pochodni
Przelotny pocałunek wstrząsający liśćmi poezji
Nie byłem mrocznym rycerzem, łamiącym ludzi niczym lód
Byłem niczym likantrop aż księżyc szklił się w górze
Obrzeżony krwią i ostatnimi pożegnaniami
Teraz zaś śnię
Spowity w czyste chmury najsłodszego zapomnienia
Gdzie piękno płynie strumieniem
Wolne od kłów tych bestii co przybyły
By wydrzeć jej uroki
W celach poznaczonych czerwienią
W których nawet koronowany Książę Piekieł
Pozbawion swej aroganckiej skorupy
Wolałby mówić
Lecz twarz jej wkrótce się rozwiewa
I gdy upadły czarne pióra
Z szarości nieba
Przebudziłem ją do szaleństwa
Jej przepiękne ciało
Pasowało do ich zabawy
Oczywiście
Następnego dnia miała spłonąć wraz ze mną
Tak więc oto tej nocy
Zawieszona przed mymi oczyma
Ona kołysze się naga
Ukazana dla ich wulgarnej rozkoszy
Wrzeszczę przez kraty ku gwiazdom
By dały mi pociechę na me zbrodnie
Nie ulęknę się płomieni
Które pasji są przeszkodą
Ni prawie jednako palącego cierpienia
Błagam
Gdy chwieję się od jej straty
Ani potęga ryków
Co rozdzieli ziarna od plew
Tak jak z naszymi zjawami we mgle
Gdy oboje już się nie poruszamy
Serenadom dnia
Jej niebiosa posiniaczone niczym nordycka kobieta
Głębokie plamy karmazynu
W których Śmierć zażądałaby
By namoczyć jej szaty ostatniej posługi
Tak jak uczyniłbym ja
Bo to mroczne oko
Utkwiło, bazyliszkiem, kosą
Na zwęglonych ruinach
Z współdzieloną pogardą
Dla tych których postanowiłem zawstydzić
Ich płacz sparaliżował
Dym zaś zadusił te wizje
Lecz wciąż spoczywam, choć łzy spłynęły
Na grobie mej Klarysy
Strofa dla niej wyszpetana w ziemię
Klątwą kochanka jest otwarta trumna
Co chwali jej kształty tak często podziwiane
Mimo że nie była
Śnieżnobiała tej nocy gdy umarła
Skarb jej osłony gdy księżyc szklił się w górze
Obrzeżony krwią i odkrytymi tajemnicami
Do dalej i wciąż trzymają ją szeroko
Tę oblubienicę serafina
Pycha Diabła
Wkrótce pomści się szybką powtórką
Lecz oni mieli zadrżeć
Bo me mroczne oko
Oczarowane, wpatrywało się niczym oko Mordecaia
W rządy Estery
I w próżni tej
Dostrzegłem że żądza jej wciąż plami jej uda
Ich płacz sparaliżował
Dym zaś zadusił te wizje
Lecz wciąż spoczywam, choć łzy spłynęły
Na grobie mej Klarysy
Pod te drzewami gdzie kłębi się mgła
Umknął jej duch, widząc łańcuchy pochodni
Przelotny pocałunek wstrząsający liśćmi poezji
Nie byłem mrocznym rycerzem, łamiącym ludzi niczym lód
Byłem niczym likantrop aż księżyc szklił się w górze
Obrzeżony krwią i ostatnimi pożegnaniami
Teraz zaś śnię
Spowity w czyste chmury najsłodszego zapomnienia
Gdzie piękno płynie strumieniem
Wolne od kłów tych bestii co przybyły
By wydrzeć jej uroki
W celach poznaczonych czerwienią
W których nawet koronowany Książę Piekieł
Pozbawion swej aroganckiej skorupy
Wolałby mówić
Lecz twarz jej wkrótce się rozwiewa
I gdy upadły czarne pióra
Z szarości nieba
Przebudziłem ją do szaleństwa
Jej przepiękne ciało
Pasowało do ich zabawy
Oczywiście
Następnego dnia miała spłonąć wraz ze mną
Tak więc oto tej nocy
Zawieszona przed mymi oczyma
Ona kołysze się naga
Ukazana dla ich wulgarnej rozkoszy
Wrzeszczę przez kraty ku gwiazdom
By dały mi pociechę na me zbrodnie
Nie ulęknę się płomieni
Które pasji są przeszkodą
Ni prawie jednako palącego cierpienia
Błagam
Gdy chwieję się od jej straty
Ani potęga ryków
Co rozdzieli ziarna od plew
Tak jak z naszymi zjawami we mgle
Gdy oboje już się nie poruszamy
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):