Dana Lerska - Piosenka na niepogodę

Ciężkie niebo za oknem,
dachy srebrne i mokre,
czyjeś rzęsy są mokre —
to deszcz.

Jesień, jesień jesienna,
niepogoda codzienna,
myśl natrętna, niezmienna —
to deszcz.

A ja właśnie humoru nie tracę,
a ja właśnie dziś pójdę na spacer.
Może tuż za moim progiem,
może za najbliższym rogiem
pogoda czeka mnie?

I dlatego humoru nie tracę,
i dlatego dziś pójdę na spacer.
Jest słońce za chmurą,
choć nie wiem za którą,
na pewno wiem, że jest!

Ktoś zostawił parasol,
cienie po kątach straszą,
płacze czarny parasol —
to deszcz.

Wolno płyną minuty,
dzień jest smutkiem zasnuty,
szarą przędzą osnuty —
to deszcz.

A ja właśnie humoru nie tracę,
a ja właśnie dziś pójdę na spacer.
Może tuż za moim progiem,
może za najbliższym rogiem
pogoda czeka mnie?

I dlatego humoru nie tracę,
i dlatego dziś pójdę na spacer.
Jest słońce za chmurą,
choć nie wiem za którą,
na pewno wiem, że jest!