Danuta Rinn - Polskie skrzydła

Jadą husarze od pracy
Z połamanymi skrzydłami,
Które jak garb ogromny
Skrywają pod płaszczami...

A te skrzydła połamane,
Deszczem, ogniem wysmagane,
A te skrzydła jeszcze grają,
Jeszcze polskie pieśni znają.
A te skrzydła, jak sztandary
Niepodległej, starej wiary,
Jeszcze mają blask, jeszcze mają blask!

A te skrzydła okrwawione,
W tylu bitwach poranione,
Choć zmalały, spopielały,
Jeszcze siły nie straciły.
Jeszcze są, jak dawniej były,
Jeszcze skrzydła dawnej chwały
Mogą unieść nas!

Teczki w spoconych rękach
Trzymają tak kurczowo,
Jakby w nich były zwinięte
Sławne chorągwie bojowe.

Kołyszą się w pekaesach,
W tramwajach, brudnych wagonach,
Opada sen na husarię
Jak zakurzona zasłona...

A te skrzydła połamane,
Deszczem, ogniem wysmagane,
A te skrzydła jeszcze grają,
Jeszcze polskie pieśni znają.
A te skrzydła, jak sztandary
Niepodległej, starej wiary,
Jeszcze mają blask, jeszcze mają blask!

A te skrzydła okrwawione,
W tylu bitwach poranione,
Choć zmalały, spopielały,
Jeszcze siły nie straciły.
Jeszcze są, jak dawniej były,
Jeszcze skrzydła dawnej chwały
Mogą unieść nas!

Każdy, aby się żyło,
Dosiada swojej biedy,
Na gorsze się zmieniło,
Byle się, bracie, nie dać!

Byle się dzień przewalił
I drzwi za sobą zatrzasnąć!
Ze skrzydeł dzieciom ocalić
Małego piórka jasność...

A te skrzydła połamane,
Deszczem, ogniem wysmagane,
A te skrzydła jeszcze grają,
Jeszcze polskie pieśni znają.
A te skrzydła, jak sztandary
Niepodległej, starej wiary,
Jeszcze mają blask, jeszcze mają blask!

A te skrzydła okrwawione,
W tylu bitwach poranione,
Choć zmalały, spopielały,
Jeszcze siły nie straciły.
Jeszcze są, jak dawniej były,
Jeszcze skrzydła dawnej chwały
Mogą unieść nas!