DKA - Strzały

Świat umiera, światła gasną, tylko te ulice opowiadają jak ciasno
Wśród ludzi spóźnił się los, słyszałem to bym uzi raz dwa trzy strzał w tuzin.
Schodzi anioł z nieba, bierze tą ofiarę na ręce.
Zabierze go do Boga, do nieba czym prędzej. A na ulicy dalej strzały.
Armia prezydentów z swoich czynów układa z grzechów wały.
Rosną w siłę te mury, w ciemnościach, w złości na złość zrobić aż się w kościach,
poczujesz że ci wszyscy co mieli zło w nozdrzach, powąchali śmierć jak Cosa Nostra.
Ostra gra tych prezydentów czynów, świrów z garbatymi mózgami.
Strzelają kulami, nie widząc w ludziach ludzi,
nie widząc, w snach pokuty, nie widząc ludzkiej duszy.
Ej lepiej odsuń się, stań se z boku.
Jak dzień po dniu, jak rok po roku, ten gatunek stanie się z dniem gangiem zboków, clangiem botów. Piszą głosy jak krematorium w toku.
hej to jest to co znasz,to
co idzie, kto to jest? Ten co życie swoje liże.
Patrzy się na nas jakby był wyżej.
Aha to jest szatan, on zawsze będzie niżej.
Olej go, nie zwracaj uwagi,
idź do przodu, popchnij to 'avanti'.
Nagi instynkt konsumuje myśli wielkiej wagi.
Pokój za wolny `rip to the can`