Druga Strona Lustra - Barykady

Podzieliliśmy się na starszych i na młodszych
Na ludzi lepszych, ludzi gorszych
Tak poróżnieni, a przecież karmieni przez jedną matkę ziemię
Zbyt łatwo wyciągamy broń, by targać prawdę na miliony stron
Zagubieni choć dziećmi na ziemi jednego ojca w niebie

Mamy różne twarze, gdzie indziej żyjemy
Mamy swe radości, choć nieraz problemy
Jednak idziemy wciąż tą samą drogą man
Czasem upadamy lecz z kolan wstajemy
Chociaż się mijamy na ścieżkach tej ziemi
Nie zamykajmy więc przed sobą bram

Ja widzę tu wokół nas barykady, które oddzielają nas od siebie
Wołam nadszedł czas, by za murem przebudzić naturę jak pradawny las
Ja widzę tu wokół nas barykady, które wyrastają z gniewu cegieł
Wołam nadszedł czas, by podzielić się chlebem

Choć jedną drogą idziemy w rękę w ręka
Gniew nas złowrogo wyrzuca na zakrętach
Pamiętaj, jak Ty oddycham tym samym tlenem
Wiem nie jest łatwo oddać siebie drugiemu
By przeciwstawić się regułom systemu
Choć tętna naszych serc mają jedne korzenie

Jesteśmy razem bo jedność jest w nas
Czekamy na ten upragniony czas
Gdzie każda siostra i każdy brat
Poczuje jaki może być piękny świat
Bo razem można wszak tak w zgodzie żyć
Nie stawiać murów i szczęśliwym być
Choć każdy inny to równi wszyscy
Mimo, że dalecy to jednak wciąż bliscy


Ja widzę tu wokół nas barykady, które oddzielają nas od siebie
Wołam nadszedł czas, by za murem przebudzić naturę jak pradawny las
Ja widzę tu wokół nas barykady, które wyrastają z gniewu cegieł
Wołam nadszedł czas, by podzielić się chlebem