Dudas - Historia motocyklisty 4

Czy to lato, czy to jesień nie ważne jakiś deszcz nie, ja jeżdżę codziennie w trasy nie daleko ????, weź zmień mnie góra dół czwarty bieg i pędź tu, anioł stróż czasem nie zdąży, no cóż tak bywa. Życie ukrywa w nas co najlepsze i może ?zwrotki? wyruszając dalej w przestrzeń, i wiedz że nie bez pozoru mają dwa koła przenoszą mnie do miejsc gdzie nic innego nie zdoła się dostać, zdołam się dostać w odległe miejsca gdy trasa czasem mniej czasem jest bardziej bezpieczna i nie ma przez nas nie zdobytych zakamarków, gdy kilkanaście koni przenoszonych jest na łańcuch i nagły wypadek przenosi się to na radość gdzie wsadzone pieniądze stracone nie zostaną. Wmawiają że miłości nie możemy kupić, ja dostałem ją w spadku lecz musiałem ją obudzić.
Klei asfalt do podłoża to szerokości zorza na każdym długim winklu pozwala się zakochać co raz bardziej na jawie, sen wyśniony w trasie pobudza do życia i napędza co raz bardziej, setki kilometrów, oleju przelane setki, zdzierane manetki odkręcane aż do głębi, nigdy nie dosyć głębi czas spędzony w garażu, to jak tu na manetke pociągając linkę gazu. Miliony obrazów wciąż mam w pamięci i będzie ich więcej bo życie ciągle pędzi, więc pędź z nim nawet i na jednym kole nagły przyrost mocy kierownica w obie dłonie, teraz powiedz że przestrzeń nie czyni nas wolnymi, że wolę kupić części niż worek kokainy bez spiny najlepsza zabawa jest na oktanach, szerokości brat widzimy się na trasach.