Eddy de Pretto - Crash

Na skroniach, które szarzeją i na ciałach, które się zakrywają
Nasze łzy, które błyszczą jak miecz
Na żar ognia, rozpal nasze kłótnie
Pozostaje tylko przemoc, oda do nienawiści, oda do nienawiści
O nadziei porwanej burzą i umieraniu marzeń
Cały ten strach w dekoracji, który zżera wszystko od środka
O bukietach, które są zbyt sztuczne i mimo wszystko blakną
Pierwsze fale upałów, wojna zniknęła, pojawiła się ponownie
O zawoalowanych pragnieniach, ostatecznych przekonaniach
Kiedy obstawianie przyszłości staje się ekstrawagancją
Ekstremalne przemówienia, widowisko coraz głośniejsze
Kiedy tak dokładnie powiedziano nam, jak śmiać się ze śmierci?
Pod wrażeniem najgorszego, odliczanie
O pozorach pokoju, które nic nie znaczą
Na zbyt wielu imprezach śmierć bez powrotu
Na wszystko, co nas dzieli, zmiażdżę serce
To wszystko, to wszystko, to wszystko, rozbiję sobie serce
Za to wszystko zmiażdżę sobie serce
To wszystko, to wszystko, to wszystko, rozbiję sobie serce
I wszystko co w sobie mam
W moje noce opuszczenia, moje codzienne małe śmierci
Kiedy próbuję drag queen, wszystkie moje impulsy królowej
O moich lękach przed radością i nadmiarze smutku
O tym, jak kłamałem, żeby ukryć swoją trzydziestkę
Na fałszywie przeczytanych książkach, przepełnione obrazy
Ciąg dalszy historii, które podrzynały nam gardła
Moje sieci zostały odcięte, aby znów zobaczyć prawdziwe życie
Ten, o którym zapomniałem między ekranem a nocą
Na wszystkich moich fałszywych przyjaciołach, samotność jest w porządku
Rozczarowane miłości, ciężka praca
Nagroda nigdy nie zyskała nowego życia w świecie niezależnym
Niepożądane osądy wyrafinowanych ludzi
Moje błędy w testach zderzeniowych
Wiele S.O.S, które wołają o szczęście
Z resztą wszystko zbyt brzydkie
Te, które wciąż uniemożliwiają mi bycie
Rozbiję swoje serce