Edward Jasiński - Czar oczu

Gdy na niebie, ciemną nocą
Korowody gwiazd migocą
Sen ode mnie wciąż ulata w dal
Napływają wspomnień chmury
Świat wydaje się ponury
A zbolałe serce dręczy żal

Moim stałem majaczeniem
O czym ciągle myślę z drżeniem
Zdziwisz się, są cudne oczy twe
Czasem takie ukochane
Rozbawione, roześmiane
Czasem zaś okrutne, zimne złe

Twe cudne oczy
Przed sobą w dzień i w noc
Twe cudne oczy
Piekielną w sobie mają moc

Potrafią kłamać
Śląc z głębi swojej miłość, wdzięk
I życie złamać
I z serca wydrzeć bólu jęk

W dzień i noc Twe oczy cudne,
Niby szczere, jednak złudne,
Nieodstępnie gonią za mną w ślad,
Męczą, dręczą, prześladują,
Obiecują, oszukują,
Jak przepiękny, lecz trujący kwiat.

Chciałbym zniknąć gdzieś w przestrzeni,
Może wówczas coś się zmieni
I nie ujrzę więcej oczu tych,
Czasem czułych i miłosnych,
Czasem dzikich i zazdrosnych,
Czasem dobrych, ale częściej złych.