Edyta - Dworcowy

Możesz udawać nieugiętość z miną starca,
Znów Cię okręcę tak jak włosy wokół palca.
I zapoluję tak bezczelnie i pazernie.
Uzależniony od sztuczek tak zupełnie...
Pragniesz więcej, wołasz mało.
Nie sekundy, nie minuty, nawet kupione godziny.
Wołasz mało!
Chcesz by wreszcie z kimś to grało.

Pusty peron, pusta głowa, pusta nasza stacja.
But uciska, szpilę wbijam między bruk.
Kiedyś w serce Ci ją wbiję,
Lecz nie teraz i nie tu.

Gdzieś z ukrycia brzmi przyjemność doskonała.
Nic na wynos, żadnej reszty tak to działa.
Sam nie jesteś chłopcem grzecznym, nie udawaj.
Do zazdrości nie masz prawa.
Wyższy poziom, nie zabawa,
Innym torem jechać tutaj nie wypada.
Możesz się czołgać i przymilać tak totalnie rozmydlony,
Powrotny bilet masz w kieszeni wykupiony.

Pusty peron, pusta głowa, pusta nasza stacja.
Może pomyliłeś wagon? Wykolejona sytuacja.
Pusty peron, pusta głowa, pusta nasza stacja.
But uciska, szpilę wbijam między bruk.
Kiedyś w serce Ci ją wbiję,
Lecz nie teraz i nie tu.

Na tle drżących dłoni zegar tyka,
Jak wibracje wokół skroni.
Nie zagłuszy rytmu bicia żaden stukot kół.
I choć wcale tego nie chcę
Będę czuła zapach Twój!
Pusty peron, pusta głowa, pusta nasza stacja.
Może pomyliłeś wagon, wykolejona sytuacja.
Pusty peron, pusta głowa, pusta nasza stacja.
But uciska, szpilę wbijam między bruk.
Kiedyś w serce Ci ją wbiję
Lecz nie teraz i nie tu.