Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!
Eths - Anima Exhalare
Anima Exhalare
Tekst dodał(a): olilioiol
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Adamo978
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): oleka007
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
J'aurais d ressentir la dtresse dans ta chute, ce dniement, ton refus de la vie qui nous lia par dpit.
Je comprends, ressens l'addiction qui te boit vers le fond, elle court en moi, m'attire vers toi.
Sans la voix, le dialogue est plus audible et seul reste ta main, ses crits qui finalement remplaceront tes cris.
Une odeur de chair se dispute au parfum, prend possession de l'air.
Violemment aspir par ce trou bant, il me regarde, atone, et me lance maintenant ou jamais .
Tous ces mots que nous n'avons jamais pu dire s'changrent dans le silence par les regards de nos deux tres fissurs.
Doux moment, douce maman
Sans faiblir, l'animadversion alimentait ce dsir furieux de contempler enfin un spectacle commun.
Maintes fois, j'ai crit un scnario implacable.
Chaque soir l'habit du malheur s'ajustait, inavouable.
Le temps, son uvre, ne laisse de ces sombres heures que des flashs intercalaires de cet enfer effrayant qui nous brisa tous.
Des flots d'thanol corrosif brlaient tes choix, voil ce qu'il me reste de toi, une lente lumire chaude d'un soleil froid, ces rares instants profonds de communion voilant l'invitable destruction.
Longtemps il n'est rest des tnbres qu'une envie impatiente de partir, de grandir abandonner l'antre imprgne de fume, baigne d'alcool, briser les chanes du pass, crer l'irrel.
Mon idal viscral perdu dans les abysses d'une obscurit absolue ces doux accords dissonants de mlancolie, stridents, exhumrent mon cadavre de l'ennui.
Nu face au monde, l'asphyxie parat naturelle, artrielle.
Les ges peuvent courir, l'exprience nourrir, les ressentiments pourrir, les textures atonales et le temps donnent une chance de gurir.
L'insecte qui pullule, grignoteur de cellules, engraiss par l'abus, menaant de mille somations, te dvora.
Emprisonn dans ta gorge, la bte affame se referma.
Te voil maintenant parmi les ntres, ma mre bienveillante, apaise aux cts de ceux qui nous construisent.
Engrandissent, ceux qui nous ont appris dominer cette sinistre folie atavique qui nous treint toi et moi.
Nous n'aurons pu faire connaissance que sur la fin, ces dernires heures muettes avant le dpart, gorges de sourires dlicats, d'attention, ces souffles de comprhension ont grav jamais ma mmoire.
Je n'ai pu goter que si peu tout a, c'est si dur, a me manque.
Je comprends, ressens l'addiction qui te boit vers le fond, elle court en moi, m'attire vers toi.
Sans la voix, le dialogue est plus audible et seul reste ta main, ses crits qui finalement remplaceront tes cris.
Une odeur de chair se dispute au parfum, prend possession de l'air.
Violemment aspir par ce trou bant, il me regarde, atone, et me lance maintenant ou jamais .
Tous ces mots que nous n'avons jamais pu dire s'changrent dans le silence par les regards de nos deux tres fissurs.
Doux moment, douce maman
Sans faiblir, l'animadversion alimentait ce dsir furieux de contempler enfin un spectacle commun.
Maintes fois, j'ai crit un scnario implacable.
Chaque soir l'habit du malheur s'ajustait, inavouable.
Le temps, son uvre, ne laisse de ces sombres heures que des flashs intercalaires de cet enfer effrayant qui nous brisa tous.
Des flots d'thanol corrosif brlaient tes choix, voil ce qu'il me reste de toi, une lente lumire chaude d'un soleil froid, ces rares instants profonds de communion voilant l'invitable destruction.
Longtemps il n'est rest des tnbres qu'une envie impatiente de partir, de grandir abandonner l'antre imprgne de fume, baigne d'alcool, briser les chanes du pass, crer l'irrel.
Mon idal viscral perdu dans les abysses d'une obscurit absolue ces doux accords dissonants de mlancolie, stridents, exhumrent mon cadavre de l'ennui.
Nu face au monde, l'asphyxie parat naturelle, artrielle.
Les ges peuvent courir, l'exprience nourrir, les ressentiments pourrir, les textures atonales et le temps donnent une chance de gurir.
L'insecte qui pullule, grignoteur de cellules, engraiss par l'abus, menaant de mille somations, te dvora.
Emprisonn dans ta gorge, la bte affame se referma.
Te voil maintenant parmi les ntres, ma mre bienveillante, apaise aux cts de ceux qui nous construisent.
Engrandissent, ceux qui nous ont appris dominer cette sinistre folie atavique qui nous treint toi et moi.
Nous n'aurons pu faire connaissance que sur la fin, ces dernires heures muettes avant le dpart, gorges de sourires dlicats, d'attention, ces souffles de comprhension ont grav jamais ma mmoire.
Je n'ai pu goter que si peu tout a, c'est si dur, a me manque.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczeniePowinnam czuć się nie spokojnie w swoim upadku,
to zaprzeczenie, odmawiam sobie życia, które wiąże nas.
Rozumiem, poczuj nałóg picia bierze Cię ku dołu, że kurs we mnie, zwraca się do mnie. Bez głosu, okno dialogowe nie jest słyszalne i tylko twoja ręka pozostaje, do pisma, które zastąpi krzyki na końcu. Zapach ciała walczy z perfum, przejmuje kontrolę w powietrzu. Gwałtownie ssać jego dziurę, on mnie obserwuje, kamieniuje, i rzuca "teraz albo nigdy".
Wszystkie te słowa, że nigdy nie był w stanie powiedzieć, były wymieniane w milczeniu przez spojrzenia naszych dwóch popękanych istot. Miękka chwila, miękka matka ...
Bez osłabienia, wyciszmy wrogość karmiono to wściekłe pragnienie wreszcie kontemplujmy wspólny spektakl.
Wiele razy pisałam bezwzględny scenariusz.
Co wieczór, strój nieszczęście za dostosowane cierpienie.
Czas jego pracy, pozostawia tylko z ponurych godzin interkalowane przebłyski tego przerażającego piekła, które złamały nas wszystkich. Fale korozji etanolu spalił swój wybór, oto co z tobą, ciepło niczym światło zimnego słońca, tych rzadkich chwil głębokiej komunii zasłanianie nieuniknione zniszczenie. Przez długi czas, pozostanie ciemność będzie niecierpliwa chęć opuszczenia, wielkości, wypełniona spaleniznom opuścili jaskinię, skąpana w alkoholu, zerwie łańcuchy przeszłości, stworzy nierealne. Mój idealny trzewny zagubionych w otchłani zapomnienia zwalnia miękki dysonans akordów melancholii, ostry, ekshumowane zwłoki z mojej nudy.
Nagi stoi świat, niedotlenienie wydaje się naturalne, tętnicze. Wieki mogą uciekać, karma doświadczenie, urazy gnijcie, że atonalna tekstura i czas okazją, aby uzdrawiać.
Pogłosek owada, chewer komórek, tuczone przez nadużycia, groźny tysiąca ostrzeżeń, pożera cię. Uwięziony w gardle, zagłodzone zwierzę zamyka się.
Tutaj jesteś teraz wśród nas, moja łaskawa matka, zaspokojony na stronach tych, które budują nam.
Rośnie, te, które nauczyły nas zdominować ten złowrogie atawistyczne szaleństwo, które ogarnia nas ty i ja.
Moglibyśmy spotkać się tylko na końcu, te ostateczne głuche godziny przed odlotem, najadły delikatnych uśmiechów, uwagi, te oddechy zrozumienia zostały wyryte mojej pamięci na zawsze. Spróbowałam tak niewiele z tego wszystkiego, to jest tak trudne, brakuje mi go.
* Z góry przepraszam za możliwe pomyłki, ale uczę się francuskiego od 2 miesięcy. Tłumaczenie trzeba odbierać w inny sposób, gdyż tekst piosenki jest pisany poezją pełnej metafor. ;)
to zaprzeczenie, odmawiam sobie życia, które wiąże nas.
Rozumiem, poczuj nałóg picia bierze Cię ku dołu, że kurs we mnie, zwraca się do mnie. Bez głosu, okno dialogowe nie jest słyszalne i tylko twoja ręka pozostaje, do pisma, które zastąpi krzyki na końcu. Zapach ciała walczy z perfum, przejmuje kontrolę w powietrzu. Gwałtownie ssać jego dziurę, on mnie obserwuje, kamieniuje, i rzuca "teraz albo nigdy".
Wszystkie te słowa, że nigdy nie był w stanie powiedzieć, były wymieniane w milczeniu przez spojrzenia naszych dwóch popękanych istot. Miękka chwila, miękka matka ...
Bez osłabienia, wyciszmy wrogość karmiono to wściekłe pragnienie wreszcie kontemplujmy wspólny spektakl.
Wiele razy pisałam bezwzględny scenariusz.
Co wieczór, strój nieszczęście za dostosowane cierpienie.
Czas jego pracy, pozostawia tylko z ponurych godzin interkalowane przebłyski tego przerażającego piekła, które złamały nas wszystkich. Fale korozji etanolu spalił swój wybór, oto co z tobą, ciepło niczym światło zimnego słońca, tych rzadkich chwil głębokiej komunii zasłanianie nieuniknione zniszczenie. Przez długi czas, pozostanie ciemność będzie niecierpliwa chęć opuszczenia, wielkości, wypełniona spaleniznom opuścili jaskinię, skąpana w alkoholu, zerwie łańcuchy przeszłości, stworzy nierealne. Mój idealny trzewny zagubionych w otchłani zapomnienia zwalnia miękki dysonans akordów melancholii, ostry, ekshumowane zwłoki z mojej nudy.
Nagi stoi świat, niedotlenienie wydaje się naturalne, tętnicze. Wieki mogą uciekać, karma doświadczenie, urazy gnijcie, że atonalna tekstura i czas okazją, aby uzdrawiać.
Pogłosek owada, chewer komórek, tuczone przez nadużycia, groźny tysiąca ostrzeżeń, pożera cię. Uwięziony w gardle, zagłodzone zwierzę zamyka się.
Tutaj jesteś teraz wśród nas, moja łaskawa matka, zaspokojony na stronach tych, które budują nam.
Rośnie, te, które nauczyły nas zdominować ten złowrogie atawistyczne szaleństwo, które ogarnia nas ty i ja.
Moglibyśmy spotkać się tylko na końcu, te ostateczne głuche godziny przed odlotem, najadły delikatnych uśmiechów, uwagi, te oddechy zrozumienia zostały wyryte mojej pamięci na zawsze. Spróbowałam tak niewiele z tego wszystkiego, to jest tak trudne, brakuje mi go.
* Z góry przepraszam za możliwe pomyłki, ale uczę się francuskiego od 2 miesięcy. Tłumaczenie trzeba odbierać w inny sposób, gdyż tekst piosenki jest pisany poezją pełnej metafor. ;)
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):