Faith Marie - Little Girl

Moi przyjaciele zawsze mówią, że mnie poniosło
Czasami pluję kiedy mówię, ponieważ mam tak wiele do powiedzenia
Wydaje się, że mnie nie słyszą, ale myślę, że to w porządku
To nie ich wina, że mój mózg cały czas pracuje
Zawsze mówią te same rzeczy i zaczyna to brzmieć przestarzale
Moja głowa nie może zachorować
Nie może stać się zimna
Zadrapię i wybiorę
Moje niepewności trącają
Moje lęki, moje obawy, głos je prowokuje
Chodź, oczyść umysł, oddychaj licząc do dziesięciu
Na pierwszej stronie życia zapisano na czerwono
,,Nigdy tego nie zrobisz, jeśli nie nauczysz się jak przegiąć"

Nie odzywaj się póki ktoś do ciebie nie mówi, mała dziewczynko
Któregoś dnia znajdziesz swoje miejsce na świecie
Ale damy nie brudzą rąk
Któregoś dnia nauczysz się wypełniać pustą przestrzeń
Pustą wiarą

Każdego dnia czuję się jak po bitwie, a to zawsze boli
Często mówiłam, że przemoc nie jest odpowiedzią
Ale życie nie uznaje zasad dziecka
Nie wiem jak walczyć, wiem jedynie jak się poddać
To jest pewien rodzaj ciemności, który rozdziera
Zwykle prowadzi cię zanim zaśniesz
Wkrada się przez szczelinę w drzwiach
Albo przez szczelinę w twym umyśle, chcąc byś padł martwy
Nie pamiętam jak to jest ujrzeć jasną wizję
Budzę się każdego ranka jakbym powstała z martwych
Nie muszę myśleć, że moje ciało jest więzieniem
Nie kontrolujesz mnie, muszę jedynie odnaleźć przełącznik
Im dalej patrzę tym więcej dostrzegam
Jesteś jedyną rzeczą we mnie, która wymaga naprawienia
Ponieważ na pierwszej stronie życia, napisane drobnym druczkiem
,,Przestań szukać światła, zamiast tego żyj"

Nie odzywaj się póki ktoś do ciebie nie mówi, mała dziewczynko
Któregoś dnia znajdziesz swoje miejsce na świecie
Ale damy nie brudzą rąk
Któregoś dnia nauczysz się wypełniać pustą przestrzeń
Pustą wiarą

W moim umyśle panuje bałagan, ale i tak go kocham
Mówią mi bym zamilkła, ale moje słowa to jedyne co pozostało
A na ostatniej stronie życia, napisano na złoto
,,Nie zmarnuj go, robiąc to co ci powiedzieli"