Teksty piosenek > F > Faun > Brynhilds Lied
2 513 627 tekstów, 31 606 poszukiwanych i 231 oczekujących

Faun - Brynhilds Lied

Brynhilds Lied

Brynhilds Lied

Tekst dodał(a): tomek8927 Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Aylon Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): skrzesia Edytuj teledysk

Tekst piosenki:

Brynhild erwachte und blickte umher: "Wer führt das scharfe Schwert, das meine Ketten schnitt?" "Sigurd, Sigmunds Sohn, sollst du mich nennen." "Höre Sigurd, wer wies dir den Weg durch Rauch und Feuer?" "Es sagten mir zwei Vögel im grünen Wald: Schön ist Brynhild, voller Sehnsucht erwartet sie dich." Liebevoll begegnete er der lieblichen Frau, da wurde Asla, Sigurds Tochter gezeugt. Zwölf Ringe legte er ihr in den Schoß, "dies soll das Band unserer Liebe sein." Da war Sigurd, Sigmunds Sohn, sieben Monate lang war er im Jungfrauengemach. Brynhild sprach: "Du wirst dich verjüngen, dein Leben wird vorbei sein, du wirst Gudrun besitzen, an mir wirst du keine Freude mehr haben." "Das dünkt mich wundersam, solches wird mir nicht widerfahren, ich werde meine Liebe von dir, Brynhild nicht abwenden." Sie folgte ihm eine lange Wegstrecke und wünschte ihm glückliche Reise: "Fahr hin, begünstigt vom Glück, alles möge dir wohl gelingen."

Sigurd ritt fort, ganz ohne Gefahr. Da sah er ein böses Tier, es schlug um sich mit Klauen. Es spie Feuer und Gift, da war sein Leben in Gefahr. Sigurd sitzt auf Granis Rücken, er galubt den Weg nicht zu finden; Grani biss und schlug um sich, er konnte den Weg nicht finden, da musste Sigurd zu Jukis Hof reiten. Das Böse Tier verschwand, da sah er, wo Krimhild saß, geschmückt mit bunten Bändern. Draußen steht Krimhild mit so manchen Mann, mit beiden Händen fiel sie ihm in die Zügel. "Sigurd halt inne mit deiner Fahrt: Ich habe eine schöne Tochter, die dir in Liebe zugetan sein möchte. Schön ist Gudrun meine Tochter; wo auch immer sie hingeht: Rosen und Lilien leuchten von ihrem Kinn." Fraum Gudrun kam hervor in einem blauen Gewand, ihr Haar ruhte auf ihren Schultern. Krimhild war es, Jukis Tochter: "Geh in den Keller und mische Met und Wein. Mische Met und Wein und füge auch das große Vergessen hinzu." All das große Vergessen fügte sie hinzu. So brachte sie ihm den Trunk und bat ihn, mit ihr zu trinken. Lange trank er aus dem Horn. Sigurd verlor all seine Erinnerung und niemand vermochte ihm zu heilen.

Gudrun trank ebenfalls dem angesehenen Helden zu; Sigurd kam es in den Sinn Gudrun freien zu wollen. Krimhild sprach zu ihrer Tochter: "Geh ins Schlafgemach und bereite es für deinen Gast." Bald schon wurde ihre Hochzeit gefeiert, Sigurd ging zur Kammer hinauf, den Weg zu Gudrun fand er.

Brynhild sprach: "Eine Träne wird ihr über die Wange rinnen, Gudrun soll keine Freude an dem tapferen Krieger haben." Es war früh am Morgen, die Sonne ging soeben auf, sie gingen beide zum Wasser, schön waren beide Frauen. Es war früh am Morgen, die Sonne rötete sich auf dem Felsengebirge, schön waren beide Frauen. Brynhild und Gudrun, die eine war freudvoll, die andere krank vor Leid. Mit Sorgen beschwert begab sich Brynhild, um im Saale zu sitzen, Gunnar der eifrige König ritt zu ihr, um sie zu besuchen. Brynhild sitzt in ihrem Saal mit beschwerten Gemüt. Gunnar ging in die Haale mit scharfem Schwert: "Der soll einen harten Tod erleiden, der dir zuwider gehandelt hat." Brynhild sitzt auf einem Stuhl, sie spielt mit einem goldenen Messer; "Ihr kommt nicht wieder in meine Halle zurück, solange Sigurd am Leben ist." "Höre, mächtige Geliebte, du machst mir große Sorgen: wie soll Sigurd sterben, den kein Schwert verletzen kann?" "Ihr gebt Sigurd gesalzene Speise und dazu nichts zu trinken, so reitet ihr fort zur Jagd, ganz ohne jede Sorge."

Brynhild steht in der Halle, sie sah weit hinaus, der berühmte Sigurd ritt an erster Stelle. Brynhild sitzt in einen goldenen Stuhl und lässt Tränen auf beide Arme fließen. Sie reiten fort in den Wald, froh und ohne jede Sorge; sie geben Sigurd gesalzene Speisen und dazu nichts zu trinken. Sie trinken aus ihrem Horn, Sigurds Horn blieb im Hause zurück. Sie trinken aus ihrem Horn, Siurd gelüstet es zu trinken. Sie trinken aus ihrem Horn, glücklich und ohne Kummer; Sigurd steigt aus dem Sattel. Sigurd legt sich zum Trinken nieder, dort wo Wasser im Brunnen war. Gunnar hatte das Schwert, das Sigurds Hals biss. Högni stach und Gunnar hieb, sie nahmen Sigurd das Leben. Brynhild sitzt in einem goldenen Stuhl und lässt Tränen auf beide Arme fließen. Brynhild sitzt in einem goldenen Stuhl und lässt Tränen auf beide Arme fließen.

 

Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu

Tłumaczenie :

Pokaż tłumaczenie
Brunhilda zbudziła się i rozejrzała się wokół.
"Kto trzyma miecz, który przeciął me łańcuchy?"
,,Sigurd, syn Zygmunta - tak mnie zwą".
"O, Sigurdzie, któż ci drogę przez dym i ogień wskazał?" "Dwa ptaki w zielonym lesie powiedziały mi: Piękna jest Brunhilda, która z tęsknotą ciebie wyczekuje".
Czule obchodził się ze słodką panią, wtedy pokazała się Asla, córka Sigurda.
Położył jej na łonie dwanaście pierścieni.
,,A to będzie więzadłem naszej miłości."
Sigurd, syn Zygmunta, siedem miesięcy spędził w jej komnacie. Rzekła Brunhilda: "Odmłodzisz się, miłość twa przeminie, posiądziesz Gudrun, a przy mnie żadnej radości już nie uświadczysz."
"Wydaje mi się to niedorzeczne, nigdy to się nie stanie, nie zaprzestanę cię kochać, Brunhildo."
Odprowadziła go daleko i życzyła mu szczęśliwej podróży: ,,Jedź, niech szczęście ci sprzyja, niech ci się wszystko powiedzie".

Sigurd jechał naprzód bez żadnej niebezpiecznej przygody. Wtem ujrzał złego zwierza, który machał pazurami i zionął ogniem i jadem.
Sigurd dosiadł Graniego, bał się, że zgubił drogę.
Grani gryzł i rzucał się, nie mógł odnaleźć drogi, musiał więc Sigurd pojechać na dwór Jukiego.
Zły zwierz znikł, a pojawiła się przybrana w kolorowe wstążki Krymhilda.
Wokół niej stało wielu mężczyzn, a w obie dłonie ujęła cugle. "Sigurdzie, przerwij swą podróż. Mam piękną córkę, która chciałaby cię poślubić.
Piękna jest Gudrun, ma córka; tam, gdzie ona idzie, róże i lilie jaśnieją od jej lica."
Gudrun ukazała się w niebieskiej szacie, jej włosy spoczywały na jej ramionach.
Krymhilda, córka Jukiego, rzekła "Idź do piwnicy i wymieszaj miód z winem.
Wymieszaj miód z winem i dodaj również wielkie zapomnienie." Dodała więc wielkie zapomnienie.
Przyniosła mu napitek i poprosiła go, by napił się z nią.
Długo pił z rogu. Sigurd stracił wszelką pamięć i nikt nie mógł go już uleczyć.

Gudrun również wypiła zdrowie bohaterów,
Sigurdowi przyszło na myśl, by się z nią ożenić.
Krymhilda rzekła do swej córki:
,,Idź do sypialni i przygotuj ją dla twego gościa".
Wkrótce odbyło się wesele,
Sigurd poszedł do komnaty, do Gudrun.

Brunhilda rzekła " Łza spłynie jej po policzku, Gudrun nie powinna mieć żadnej radości z dzielnego wojownika".
Było wcześnie rano, słońce właśnie wschodziło, szły po wodę, piękne były obie niewiasty.
Było wcześnie rano, słońce czerwieniło skały gór, piękne były obie niewiasty.
Brunhilda i Gudrun, jedna była radosna, druga chora z cierpienia.
Przytłoczona smutkiem Brunhilda udała się do sali.
Gunnar, gorliwy król, przyjechał do niej, by ją odwiedzić. Brunhilda siedzi w swej sali z ciężkim sercem.
Gunnar wszedł do sali z ostrym mieczem.
"Ten, kto cię zasmucił, musi ponieść śmierć."
Brunhilda siedzi na krześle, bawi się złotym nożem.
"Nie wracaj do mej sali, póki Sigurd wciąż żyje".
"Słuchaj, wspaniała kochanko, sprawiasz mi wielki smutek: jakże miałby Sigurd umrzeć, skoro nie może go zranić żaden miecz?"
"Daj Sigurdowi solone potrawy i nic do popicia, a potem jedź na łowy i już się tym nie martw."

Brunhilda stoi w sali, patrzy w dal, sławny Sigurd jedzie pierwszy.
Brunhilda siedzi na złotym krześle, a jej łzy spływają po ramionach.
Jadą głębiej w las, weseli i bez cienia smutku; dają Sigurdowi solone potrawy bez niczego do popicia.
Piją z własnych rogów, róg Sigurda został w domu.
Piją z własnych rogów,
Sigurd również zechciał się napić.
Piją ze swych rogów, weseli i beztroscy; Sigurd zsiadł z konia.
Sigurd położył się, by się napić, tam, gdzie woda była w studni.
Miecz Gunnara wbił się w szyję Sigurda,
Högni go wbił, a Gunnar ciął, odebrali Sigurdowi życie.
Brunhilda siedzi na złotym krześle, a jej łzy spływają po ramionach. Brunhilda siedzi na złotym krześle, a jej łzy spływają po ramionach.

Historia edycji tłumaczenia

Autor:

(brak)

Edytuj metrykę

Komentarze (0):

tekstowo.pl
2 513 627 tekstów, 31 606 poszukiwanych i 231 oczekujących

Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów.
Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków!


Reklama | Kontakt | FAQ | Polityka prywatności | Ustawienia prywatności