Felicjan Andrzejczak - Nieś wietrze mnie

Nieś wietrze mnie
Do znajomych stron,
Gdzie na polach błądzą chłodne mgły,
Gdzie krzykliwe stada wron
O zmierzchu.

Nieś wietrze mnie
Do znajomych stron,
Gdzie znad białych sadów łodzie chmur
Po błękicie mkną.

Jak ptaki, co z najdalszej strony
Powracają do swych gniazd,
By zobaczyć niebo
Kolorowych pełne gwiazd,
Niosąc pod powieką
Zapomniany ślad
I strudzone serca
Przemijaniem lat,

Zagubieni w obcych portach
Chcemy ujrzeć jeszcze raz
Na ojczystym brzegu
Malowany słońcem las.
Przez dalekie morza
I rozstaje dróg
Powracamy tutaj,
Gdzie rodzinny domu próg.

Nieś wietrze mnie,
Do znajomych stron,
Gdzie lipcowym słońcem pachnie miód,
Gdzie akacji białych szron
Nad głową.

Nieś wietrze mnie
Do tych sadów, do tych lasów, do pól złotych,
Do tych znajomych stron,
Gdzie mój dom
Rodzinny...

Zagubieni w obcych portach
Chcemy ujrzeć jeszcze raz
Na ojczystym brzegu
Malowany słońcem las.
Przez dalekie morza
I rozstaje dróg
Powracamy tutaj,
Gdzie rodzinny domu próg.