Fferyllt - One Stranger's Fate

Słońce zachodzi za horyzont
Promienie przesuwają się w dół morza
Daleko na odległych brzegach
samotny wędrowiec rozpoczyna swą podróż

Las śpi ubrany w światło księżyca,
Spokojne i ciche jest moje sanktuarium
Wysoko nade mną, strzegą mnie
Trzy czarne wrony wśród drzew

Zgubiłam się, daleko od domu
Wędrując po tej samotnej drodze
Jedyne schronienie - zasłona nocy
Prowadzi mnie mrok , zdradzony przez światło

Światło ognia migocze do świtu,
Siedzę w ciszy przez długi czas samotnie,
Słyszę odgłosy nocy,
Myślę o czasach, które już minęły

Wiernie czekam w myślach
Obejmując jego ramiona, potężne ramiona,
Ukrywając łzy przed sobą
Pieszcząc nadzieję, że on nadejdzie bezpiecznie

Wracaj, chodź do mnie!
Usłysz mnie! Sięgnę po ciebie!
Podnieś głowę ku słońcu,
Zobacz moją twarz na czystym, błękitnym niebie

Doliny otwierają odwieczny widok
To piękno jest potężne, przyciągające i czyste
Poświęcasz się wędrownemu życiu
I nigdy nie żałujesz zapomnienia o czasie

Minęły już setki sekund
Modlę się do moich starożytnych bogów w mroku,
Czekam na spotkanie z ukochanym
On jest na ziemi jedynym umiłowanym

Zbliża się świt i moje obawy gasną,
Witam wschód słońca i żegnam księżyc
Nadzieja odrodziła się i nigdy nie umrze
Pozostanie w pobliżu świecy w moim cichym pokoju

Wracaj, chodź do mnie!
Usłysz mnie! Sięgnę po ciebie!
Podnieś głowę ku słońcu,
Zobacz moją twarz na czystym, błękitnym niebie

Serce płonie pełne nadziei
I wiem, że nigdy nie jest za późno
Na poszukiwanie odzyskania mojej miłości
Ta niekończąca się podróż, to los każdego nieznajomego


Serce płonie pełne nadziei
I wiem, że nigdy nie jest za późno
Na poszukiwanie odzyskania mojej miłości
Ta niekończąca się podróż to los każdego nieznajomego