Finntroll - Maktens Spira

Biegłem z wiatrem.
W kierunku północy, ku wiecznej mroźnej tafli.
Odnalazłem dolinę.
Gigantyczna szczelina.
Masy wskazały drogę z nieba.
Wtedy spotkałem lód.
Wtedy znalazłem morze.
Burza wyrwała się z głębin fal.

Tajemnica mocy berła.
Bogowie teraz wyrzeźbieni we mnie.
Ślad w lodzie zagłębiał się.
Głęboko ku zastygłemu jądrze.

(Tam gdzie ona stała zawsze nieruchoma.
Niebezpieczeństwo przybyło z nurtem rzeki.
W dół ku błękitowi wędrowałem.
Lód w moich żyłach przez dziesięć dni.)

Tam znajdowała się jaskinia, straszna siedziba.
On stał pośrodku jaskini.
Jakby wzywany przez światło gwiazd z głębin.
Wojownik potężny z szumu kosmosu.

Z jego zamarzniętej dłoni gryzłem.
Włócznię z nieskończonego miejsca.
Krzyk i taniec z ostrza włóczni.
Berło mocy ze szlakiem gwiazd.
Tysiące kroków ku zewnętrznej powierzchni ziemi.
Z głębin kroczę raz jeszcze.
Teraz uśmiech nie gaśnie z tej twarzy.
Uderzenie się kąpie, wkrótce wszystko dobiegnie końca.