Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Francesco Guccini
Popularne teksty
15. Gzuz - G Wagon
Francesco Guccini - Bisanzio
Bisanzio
Tekst dodał(a): niko277
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): JTK1964
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): poker
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Anche questa sera la luna è sorta affogata in un alone troppo rosso e
vago
Vespero non si vede, si è offuscata la punta dello stilo si è spezzata
che
oroscopo puoi trarre questa sera, mago! lo, Filemazio, protomedico,
matematico. astronomo (forse saggio) ridotto come un cieco a brancicare
attorno, non ho la conoscenza (od il coraggio) per fare questo oroscopo,
per
divinar responso e resto qui a aspettare che ritorni giorno. E devo dire
(devo
dire) che sono forse troppo vecchio per capire che ho perso la mia mente
in chissà quale abuso od ozio o stan mutando gli astri nelle notti
d'equinozio
o forse io (forse io) ho sottovalutato questo nuovo dio lo leggo in me e
nei
segni che qualcosa sta cambiando ma è un debole presagio che non dice
come e quando. Me ne andavo l'altra sera quasi inconsciamente giù al
porto Bosforeion là dove si perde la terra dentro al mare fino quasi al
niente
e poi ritorna terra, e non è più occidente; che importa a questo mare
essere
"azzurro" o "verde"?! Sentivo i canti osceni degli avvinazzati di gente
dallo
sguardo pitturato e vuoto ippodromo, bordello e nordici soldati romani e
greci. urlate dove siete andati! Sentivo bestemmiare in alamanno e in
goto.
Città assurda. città strana di questo imperatore sposo di puttana di
plebi
smisurate, labirinti ed empietà; di barban che forse sanno già la verità
di
filosofi e di etere sospesa tra due mondi e tra due ere. Fortuna e età
han
deciso per un giorno non lontano o il Fato chiederebbe che scegliesse la
mia mano. Ma Bisanzio è forse solo un simbolo insondabile. segreto e
ambiguo come questa vita, Bisanzio è un mito che non mi è consueto.
Bisanzio è un sogno che si fa incompleto. Bisanzio forse non è mai
esistita; e
ancora ignoro, e un'altra notte è andata, Lucifero è già sorta e si alza
un Pa
di vento c'è freddo sulla torre, o è l'età mia malata confondo vita e
morte. e
non so chi è passata mi copro col mantello il capo e più non sento e mi
addormento.
vago
Vespero non si vede, si è offuscata la punta dello stilo si è spezzata
che
oroscopo puoi trarre questa sera, mago! lo, Filemazio, protomedico,
matematico. astronomo (forse saggio) ridotto come un cieco a brancicare
attorno, non ho la conoscenza (od il coraggio) per fare questo oroscopo,
per
divinar responso e resto qui a aspettare che ritorni giorno. E devo dire
(devo
dire) che sono forse troppo vecchio per capire che ho perso la mia mente
in chissà quale abuso od ozio o stan mutando gli astri nelle notti
d'equinozio
o forse io (forse io) ho sottovalutato questo nuovo dio lo leggo in me e
nei
segni che qualcosa sta cambiando ma è un debole presagio che non dice
come e quando. Me ne andavo l'altra sera quasi inconsciamente giù al
porto Bosforeion là dove si perde la terra dentro al mare fino quasi al
niente
e poi ritorna terra, e non è più occidente; che importa a questo mare
essere
"azzurro" o "verde"?! Sentivo i canti osceni degli avvinazzati di gente
dallo
sguardo pitturato e vuoto ippodromo, bordello e nordici soldati romani e
greci. urlate dove siete andati! Sentivo bestemmiare in alamanno e in
goto.
Città assurda. città strana di questo imperatore sposo di puttana di
plebi
smisurate, labirinti ed empietà; di barban che forse sanno già la verità
di
filosofi e di etere sospesa tra due mondi e tra due ere. Fortuna e età
han
deciso per un giorno non lontano o il Fato chiederebbe che scegliesse la
mia mano. Ma Bisanzio è forse solo un simbolo insondabile. segreto e
ambiguo come questa vita, Bisanzio è un mito che non mi è consueto.
Bisanzio è un sogno che si fa incompleto. Bisanzio forse non è mai
esistita; e
ancora ignoro, e un'altra notte è andata, Lucifero è già sorta e si alza
un Pa
di vento c'è freddo sulla torre, o è l'età mia malata confondo vita e
morte. e
non so chi è passata mi copro col mantello il capo e più non sento e mi
addormento.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieRównież tego wieczoru wzeszedł księżyc,
zatopiony w kolorze zbyt czerwonym i rozmytym.
Gwiazdy Wieczornej nie widać, przyćmiła się.
Końcówka pióra się złamała;
jaki horoskop możesz postawić tego wieczoru, magu?
Ja, Filematios, archiater, matematyk, astronom, może mędrzec,
skazany jak ślepiec na szukanie po omacku,
nie mam ani wiedzy, ani odwagi,
by postawić ten horoskop, by odgadnąć odpowiedź
i pozostaję tu w oczekiwaniu na nadejście dnia.
I muszę powiedzieć, muszę powiedzieć, że jestem może zbyt stary, by pojąć,
że postradałem zmysły przez kto to wie jaki nałóg, lub lenistwo,
lecz ciała niebieskie zmieniają się w czasie równonocy.
A może to ja, może to ja, nie doceniłem tego nowego boga3.
Czytam w swym wnętrzu i w znakach, że coś się zmienia,
ale to słaba przepowiednia, która nie mówi jak i kiedy...
Wczoraj wieczorem poszedłem prawie bezwiednie
do portu nad Bosforem – tam, gdzie ląd
wtapia się w morze, aż prawie gubi się w nieskończoności,
a potem wraca ląd i już nie jest światem Zachodu;
jakie ma znaczenie, czy to morze jest błękitne, czy zielone?
Słyszałem obsceniczne śpiewy pijaków,
ludzi o spojrzeniu nieprzytomnym i pustym;
[widziałem] hipodromy, burdele i żołnierzy z Północy.
Rzymianie i Grecy, odezwijcie się; dokąd odeszliście?
Słyszałem przekleństwa Alamanów i Gotów...
Szalone miasto, dziwne miasto tego cesarza ożenionego z dziwką,
licznego plebsu, labiryntów i bezbożności,
barbarzyńców, którzy może już znają prawdę,
filozofów i heter; zawieszone między dwoma światami i dwiema epokami...
Bogactwo i wiek zadecydowały o nieodległym dniu,
gdy może los poleci sięgnąć po moją dłoń, lecz...
Bizancjum jest być może tylko symbolem - niezgłębionym,
tajemniczym i niejednoznacznym jak to życie.
Bizancjum jest mitem dla mnie niepojętym;
Bizancjum jest marzeniem, które się nie spełnia.
Bizancjum być może nigdy nie istniało
i wciąż tego nie wiem. I minęła kolejna noc,
wzeszła Gwiazda Poranna i zaczyna lekko wiać.
Jest zimno na wieży, a może to mój chory wiek;
mylę życie ze śmiercią i nie wiem, które przeszło...
Okrywam głowę peleryną i już nic nie słyszę,
i zasypiam, zasypiam, zasypiam...
zatopiony w kolorze zbyt czerwonym i rozmytym.
Gwiazdy Wieczornej nie widać, przyćmiła się.
Końcówka pióra się złamała;
jaki horoskop możesz postawić tego wieczoru, magu?
Ja, Filematios, archiater, matematyk, astronom, może mędrzec,
skazany jak ślepiec na szukanie po omacku,
nie mam ani wiedzy, ani odwagi,
by postawić ten horoskop, by odgadnąć odpowiedź
i pozostaję tu w oczekiwaniu na nadejście dnia.
I muszę powiedzieć, muszę powiedzieć, że jestem może zbyt stary, by pojąć,
że postradałem zmysły przez kto to wie jaki nałóg, lub lenistwo,
lecz ciała niebieskie zmieniają się w czasie równonocy.
A może to ja, może to ja, nie doceniłem tego nowego boga3.
Czytam w swym wnętrzu i w znakach, że coś się zmienia,
ale to słaba przepowiednia, która nie mówi jak i kiedy...
Wczoraj wieczorem poszedłem prawie bezwiednie
do portu nad Bosforem – tam, gdzie ląd
wtapia się w morze, aż prawie gubi się w nieskończoności,
a potem wraca ląd i już nie jest światem Zachodu;
jakie ma znaczenie, czy to morze jest błękitne, czy zielone?
Słyszałem obsceniczne śpiewy pijaków,
ludzi o spojrzeniu nieprzytomnym i pustym;
[widziałem] hipodromy, burdele i żołnierzy z Północy.
Rzymianie i Grecy, odezwijcie się; dokąd odeszliście?
Słyszałem przekleństwa Alamanów i Gotów...
Szalone miasto, dziwne miasto tego cesarza ożenionego z dziwką,
licznego plebsu, labiryntów i bezbożności,
barbarzyńców, którzy może już znają prawdę,
filozofów i heter; zawieszone między dwoma światami i dwiema epokami...
Bogactwo i wiek zadecydowały o nieodległym dniu,
gdy może los poleci sięgnąć po moją dłoń, lecz...
Bizancjum jest być może tylko symbolem - niezgłębionym,
tajemniczym i niejednoznacznym jak to życie.
Bizancjum jest mitem dla mnie niepojętym;
Bizancjum jest marzeniem, które się nie spełnia.
Bizancjum być może nigdy nie istniało
i wciąż tego nie wiem. I minęła kolejna noc,
wzeszła Gwiazda Poranna i zaczyna lekko wiać.
Jest zimno na wieży, a może to mój chory wiek;
mylę życie ze śmiercią i nie wiem, które przeszło...
Okrywam głowę peleryną i już nic nie słyszę,
i zasypiam, zasypiam, zasypiam...
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):