Garota - Prymitywne Rytuały

Schadenfreude
Prymitywne rytuały
Płoną miasta, narody — ciała stygną

Nuklearnej nocy błysk,
To sadystyczny żart
Atomowy blask rozświetla i rozdziera ci twarz

A czy odkryłeś już noc?
Niech rozświetli ją
Z trupów droga

Nie ukryjesz się
To ostatni raz, gdy czujesz strach.

Zapada zmierzch, przeklinasz się

Składasz ciało w kaplicy
Pełnej kości

Ta nienawiść karmi pięści i rani

Krwią usłane ścieżki,
Wciąż jeszcze świeże

Serca wyprute, a truchła zbawionych splamione przez zwierze

Tam, gdzie wstaje blady świt
Obmywam ręce z boskiej krwi
Gorejące rany sączą diabelskie nasienie

Zwątpienie w to, co było prawdą i
Wiara w święte kłamstwo,
Kości przygniecione złotem,
A oczy zabrudzone piachem

Szczury szykują już ucztę, robaki wiją się w amoku

Dziś wzywa mnie rzeź
Śmiercią skończę swój dzień,
A życie znów krótsze
Marność zalała dzień