Gontyna Kry - Wskrzeszając dawny płomień

Plon jak gwiazdy
Ojców umarłym okrętom
Rzucając swój blask w pomrok nieprzejrzany

Drgają nasze serca
Kiedy wiążesz je swą mocą swiętą
Jesteśmy starożytnych wołaniem
I młodego pokolenia siła

Już u progu dawne duchy czekają
Aby wskrzesić płomień dawnej wiary
Aby znów zapłonął w świątyniach pogański ogień
By stanęły słowiańskich dumnych bogów posagi
Coraz większy jest ten płomień
Złotym pierścieniem otacza nasze dusze
Niechaj plonie wieczny ogień na znak zwycięstwa

Wirują ostrza gromów...
W noc bezgwiezdną wypłyniemy
Niczym bogowie okrutni
Zadając krwi i ofiary
Zapalimy krwawe znicze
Udźwigniemy wyzwań brzemię
Niosąc triumf dumny
Umacnia nas pogański duch

Bądź pozdrowiony Ojcze stworzenia
Odgadujemy sacrum Twej woli
Wieszczymy dzień powrotu Twej chwały

Sława bogom