Heather Dale - The Trial Of Lancelot

Rycerze Króla Artura zasiedli wokół Okrągłego Stołu,
Broniąc tego, który stał przed nimi.
Dla tego bez broni,
Dla stojącego we wstydzie.
Ciężarem próby była zdrada,
I sprzeniewierzenie się przysiędze.
I jego wina powinna być udowodniona,
By śmierć spadła na oboje zdrajców.
Rycerze mogli doradzić trudnej decyzji Artura.

I Lancelot, trzymając swą głowę wysoko rzekł,
„Ubiegałem się o miłość Ginewry.
Moim przestępstwem byłą miłość”

Pierwszym by przemawiać był Kay o najostrzejszym języku:
„On jest człowiekiem jak każdy inny.
Słowo króla rozporządza nim
Jego serce nie jest posłuszne.
Za całą jego siłę i śmiałość,
Duch rycerza jest za słaby.
Jego zbrodnia nie ma usprawiedliwień,
I nie może ubiegać się o łaskę.
Królewskie prawa nie naginają się i nie mogą być złamane.”

I Lancelot, trzymając swą głowę wysoko rzekł,
„Opowiadam się za miłością do Ginewry.
Dla chluby miłości.”

„Doskonale znam tego rycerza” , rzekł odważny Gawain,
„I zawsze stał przy mnie.
Ze stalą, którą odpowiadał na zniewagi,
Broniąc rycerskości.
I często utrzymywał
O honorze twojej żony.
Jego postępowanie nie było właściwe,
Ale nie powinien płacić za nie życiem.
Jego przeszła służba powinna zaskarbić mu trochę twej łaski.”

I Lancelot, trzymając swą głowę wysoko rzekł,
„Walczyłem o miłość do Ginewry.
Będę walczył za miłość.”

Sir Tristan rzekł, "Kocham żonę mego wuja.
Dla niej cierpiałbym z ochotą,
Jest rozkoszą mego serca.
Izolda, jedyna, która mnie kusi,
I ona jest tą, dla której jestem czysty.
Moja miłość do niej mnie zawstydza,
I to jedyne, czego jestem pewien.
Rozumiem sytuację mego brata."

I Lancelot, trzymając swą głowę wysoko rzekł,
„Płaczę za miłością do Ginewry.
Płakałem za miłością.”

Przemówił Galahad, najczystszy z nich wszystkich:
„Nie ma strachu przed upodobaniem,
Myśl że jest mym ojcem,
Jest mym źródłem wstydu.
Wstąpił w grzeszny związek
Z moją odpychającą matką
I dla całej jego deklaracji cnoty,
Odszedł i dzielił łoże z inną.
Boskie prawa ogłaszają ten czyn potępionym.”

I Lancelot, trzymając swą głowę wysoko rzekł,
„Kłamię zakochany w Ginewrze.
Kłamałem dla miłości.”

Gdy Artur płakał, wzywał gniewu Niebios
Na kochanków, którzy go zdradzili.
Na rycerza, którego zwał „bratem”
O którym sądził że wart jego zaufania.

Na królową, która ukryła kłamstwo,
Nadal mogąc mówić że wciąż go kocha.
Na straconą niewinność i urodę,
I w imię sprawiedliwości dla ich winy.
Król Artur znał jedyną cenę za zdradę.

I Lancelot, trzymając swą głowę wysoko rzekł,
„Zginę zakochany w Ginewrze.
Umarłbym dla miłości.”