Helen Sjöholm - Du Måste Finnas

wyrwałeś mnie Boże
Z mojej ojczyzny zostałem wysiedlony
Oto jestem uchodźcą i nieznajomym
I odnajduję się w tym losie
oddzieliłeś moje dziecko
zabierasz mnie od mojego męża
Nie widzę już sensu
Czego ty oczekujesz
W co powinienem wierzyć
Myśli są oszałamiające
Przede mną zieje otchłań
Cała moja istota buntuje się i chce powiedzieć nie
Pytanie zostało postawione
A teraz moja dusza drży przed odpowiedzią
Że nie istniejesz
Chociaż wierzyłem w ciebie
Kto mógłby mi pomóc znieść życie tutaj
Kto dałby mi moc, którą muszę mieć
Kto by mnie pocieszył, jestem taki mały na ziemi
Gdybyś nie istniał
Co ja wtedy mam zrobić
Nie, ty musisz istnieć, musisz
Żyję swoim życiem przez ciebie
Bez ciebie jestem punkcikiem na ciemnym i wzburzonym morzu
Musisz istnieć, musisz
Jak więc możesz mnie pozostawić
nie byłoby mnie wtedy już nigdzie
Byłbym niczym, gdybyś nie istniał
Nigdy wcześniej nie miałem tego w mowie ani myślach
Małe słowo, które tak mnie przeraża i dręczy
Słowo to właśnie "jeśli"i gdybym odmawiał wszystkie moje modlitwy na próżno
Jeśli nie istniejesz
Więc co powinienem zrobić
Kto poczułby moje wyrzuty sumienia, a potem przebaczył
Spokój ducha, tak, kto by mi to dał
Więc kto w końcu przyjąłby mnie po śmierci
Gdybyś nie istniał
Kto by się mną wtedy opiekował
Nie, musisz istnieć, musisz
Żyję swoim życiem przez ciebie
Bez ciebie jestem punkcikiem na ciemnym i wzburzonym morzu
Musisz istnieć, musisz
Jak więc możesz mnie pozostawić
nie byłoby mnie nigdzie
Byłbym niczym, gdybyś nie istniał
Musisz istnieć, musisz
Jak więc możesz mnie pozostawić
nie byłoby mnie nigdzie
Byłbym niczym, gdybyś nie istniał