Henryk Rejmer - Jakkolwiek ( Kak nibud )

Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek


W głowie kręci się,
Razi świateł blask,
Cichnie ulic zgiełk
I pada deszcz.
Z kalendarza ktoś
Zerwał jedną z kart.
Dziś w kolejce stań,
Po swój nowy los.

Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Długo przyjdzie nam czekać na świt.
Usta zagryź na chwilę niech łzy
Spłyną w dół na rumieniec co twarz oblał ci.
Gdzieś grzywiastych koni tętent brzmi,
Oprócz snów nie przyniesie nam nic.
Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Nie wstydź się swoich łez,
Swoich łez.

Już zamknięty bar,
A na jego drzwiach
Tramwaj zmył mój cień,
Wokół czerń.
Żyły nieba wiatr
Otworzył we śnie.
Ust twych słodkich smak
Chłodzi deszcz.

Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Z otwartego patrz okna na świat
Na obłoki pędzone przez wiatr,
Bo gdzieś tam w kłębach chmur struna zerwie ci się.
Kosmyk włosów niesfornych na pierś
Spadnie, przylgnie do duszy jak rzep.
Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Beze mnie w taki dzień,
W taki dzień.

Śpi już stary dom,
Z napisem „Hotel”.
Milicjant noc w noc
Śledzi mnie.
W ciepłym domu tym
Chłodna pościel jest.
W świecie małych zdrad
Szczęścia brak.

Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Pogadać warto by, prosto tak.
Na dwa kroki na lewo nie mniej
Odejdź tak byś na plecy mógł spojrzeć choć raz.
Do tych lat nie powrócisz już ty,
Lat minionych nie ujrzy już nikt.
Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Osądzono już nas,
Już nie raz.

Do tych lat nie powrócisz już ty,
Lat minionych nie ujrzy już nikt.
Jakkolwiek, gdziekolwiek, z kimkolwiek,
Osądzono już nas,
Już nie raz.