Henryk Rejmer - W powstańczym szpitalu

On: Żegnaj miła ma,
Przyszedł na mnie czas.
Muszę z tobą się pożegnać,
Będziesz teraz sama jedna,
Śmierć rozdzieli nas.

Zaduch tu i ścisk,
Aż się nie chce żyć.
Mam od kuli świeżą ranę,
Serce młode, zakochane,
Które z bólu drży.

Ona: Nie rozpaczaj już,
Czarne oczka zmruż,
Brak ci wiary w nowe życie,
Gdy się wyśpisz należycie,
Wiara wróci ci.
Wiara wróci ci.

Śpij najdroższy, śpij,
Musisz nabrać sił.
Niech ci miłość doda wiary,
Niech nadzieja cię ocali,
O wolności śnij.
O wolności śnij.

On: Pokochałem cię,
I o tobie śnię.
Lubię gdy się przy mnie krzątasz,
Jak mnie karmisz i doglądasz
I uśmiechasz się.

Nie płacz, szkoda łez,
Pamiętasz tę pieśń?
A w niej proste to przesłanie,
Że w nieszczęściu to kochanie,
Najważniejsze jest.

Ona: Tuż za Wisłą front,
A za oknem mrok.
Zrobię wszystko co w mej mocy,
Będę czuwać w dzień i w nocy.
Uciekniemy stąd.
Uciekniemy stąd

Będziesz ze mną spał,
Dzieci, wnuki miał.
Uwierz miły że żyć warto,
Razem los ogramy łatwo.
Choć to trudna gra.
Choć to trudna gra.

On: Podaj rękę mi
I powstrzymaj łzy.
Chce ją czule ucałować,
Ciepło twe w pamięci schować.
Niech się we mnie tli.

Chyba na mnie czas,
Śmierć już daje znak.
Już mnie woła, już mnie wzywa.
Już krew czarna strużką spływa,
Żegnaj miła ma.

Ona: Słyszysz wojny krok?
Dudni czwarty rok.
Musisz wytrwać mój kochany,
Wnet zabliźnia się twe rany,
Uciekniemy stąd.
Uciekniemy stąd.

Dzwon na trwogę bił,
Weszła wroga dzicz.
Nikt w szpitalu nie ocalał,
Ja przy tobie zimna cała.
Martwa tak jak ty.
Martwa tak jak ty.